بازدید از تپه ی تاریخی مشکین تپه

   به نام خدایی که همگان را آزاد آفرید .

  بازدید از تپه ی تاریخی مشکین تپه

  گردشگران : 4 نفر ( علی رضا هاشمی ، محمّد درگی ، حسن ترابی و یوسف رحیمی )

  تاریخ : 16 آبان 1390

  ساعت 16 : 10 دقیقه به سمت روستای مشکین تپه که از توابع بویین زهراست ، حرکت می کنیم . از روستاهای مشعلدار ، محمّدآباد و عصمت آباد که می گذریم ، یک سه راهی در سمت راست با تابلوی مشکین تپه ، مشخّص شده است که فاصله تا مشکین تپه را 2 کیلومتر ، اعلام می کند . وارد این فرعی می شویم تا به روستای مشکین تپه برسیم ؛ البتّه در تابلوها ، نام روستا به صورت مشگین تپه ، آمده است که به نظر ، نادرست می رسد .

حسن ، من و محمّد

  از یکی از اهالی ، مسیر دسترسی به تپه ی تاریخی این روستا را پرسیده و به راهنمایی او ، پس از اتمام روستا ، وارد یک جادّه ی خاکی در سمت راست مان می شویم که از همان ابتدای مسیر ، تپه ی تاریخی در رو به رو ، کاملاً ، آشکار و مشخّص است . ساعت ، 02 : 11 دقیقه و کیلومتر ، 50 است که به تپه می رسیم . حدود یک کیلومتر را از میان باغات انگور و پسته و در میان گل حاصل از باران های چندروزه ی گذشته می گذرانیم تا به نزدیکی تپه می رسیم . هوا ، فوق العاده سرد است و باد سهمگینی در حال وزیدن . از تپه ، بالا می رویم .

مشکین تپّه

  این تپه ی تاریخی با شماره ی 10557 در تاریخ 2 آبان 1382 به ثبت ملّی رسیده است . آثار کند و کاوهای فراوان و هم چنین قطعات بزرگ و کوچک زیادی از سفال ها و ظرف های شکسته ی کهن و چند دیوار مخروبه که حکایت از خانه هایی مدفون در زیر این تپه دارند ، در جای جای این تپه که خیلی هم بزرگ نیست ، دیده می شوند . طبق نوشته ها و گفته ها ، این تپه ی تاریخی به دوران قرن های نخستین اسلامی بازمی گردد .

  تپه های تاریخی ، عموماً در گذشته ها ، به صورت روستاها یا شهرهای کوچک و یا کاروان سراهایی بوده اند که در طول زمان بر اثر عوامل طبیعی هم چون زمین لرزه های سهمگین یا باران های سیل آسا و یا بر اثر عوامل انسانی هم چون تخریب ها و جنگ ها به صورت ویرانه درآمده اند . این تپه نیز قطعاً از این امر ، مستثنی نیست .

من در کنار مشکین تپّه

  در راه بازگشت با شخصی به نام آقای فرجی که در باغ خود ، مشغول کار است به گفت و گو می پردازیم . به گفته ی وی ، کارشناسان میراث فرهنگی ، مراجعات زیادی به این تپه برای کارهای تحقیقاتی داشته اند . امری که به نظر نمی رسد مربوط به کارشناسان میراث فرهنگی باشد و بیش تر به دزدان میراث فرهنگی ، مربوط می شود .

من ، آقای فرجی ، یوسف و محمّد