پیر بنکی

  از کازرون در راهی پرپیچ و خم و زیبا به سمت شیراز میروم و پس از گذر از دشت ارژن و گذراندن یک تونل ، درست سر پیچ در سمت چپ راه اصلی ، یک راه خاکی هست که بر خلاف راه اصلی به سمت پایین میرود . وارد این راه خاکی میشوم و آن اندازه ، آن را پی میگیرم تا به پای کوه میرسم ؛ در پای کوه ، راه را به سمت چپ میروم تا آرامگاه پیر بنکی ، ظاهر میشود .

این جا را آرامگاه خواجه عبدالله انصاری میدانند ؛ البتّه چند جای دیگر نیز در ایران دیده ام که به آرامگاه خواجه عبدالله ، نامدار هستند ؛ از جمله در روستای خلّجان تبریز و در نزدیکی درّه شهر ایلام . این آرامگاه ، بیش تر نامداریش را در گروی درخت بنه ایست که بر فراز گنبدش روییده و ریشه درون گنبد دوانیده است .

وارد آرامگاه میشوم ؛ محوّطه ی بسیار کوچکی است که یک ضریح در میانه اش ، دیده میشود . بر فراز گنبد ، درخت بنه ، روییده است ؛ بدون این که ریشه ای از زیر گنبد ، بیرون زده باشد . بسیار جالب و شگفت آور است . از راه پلّه نیز به پشت بام میروم و درخت را از نزدیک بر فراز گنبد میبینم . زنده و سبز و شاداب است ولی ریشه ای از آن ، مشخّص نیست . قطعاً برای همین درخت است که نام پیر بنکی را بدان داده اند .

اطراف آرامگاه ، پر است از این سنگ گورهای کهن