غار سن ایک

یک غار زیبا در یک استان کم تر شناخته شده ؛ غار زیبای سن ایک در استان مرکزی . 5شنبه حرکت میکنیم تا به روستای کهک برسیم . حدود ساعت 7 میرسیم به روستای کهک . از پیش با آقای محمّدحسین حاج علی ، دهیار جوان روستا برای مانایی شبانه و راهنمایی به غار ، هماهنگ کردم . اقامتگاه بوم گردی روستای کهک ، یه مدرسه ی قدیمیه که کلاس هاشو به اتاق ، تبدیل کردن تا بتونن شب خوبی رو در اون جا بگذرونن ؛ البتّه چون هنوز در اوایل کار هست ، کمبودهای بسیاری داره ؛ ولی با توجّه به اراده ای که در آقای حاج علی میبینم ، مطمئنّم در آینده ای نزدیک ، پیش رفت های خوبی داشته باشه . به هر حال شب رو در یکی از کلاس ها میگذرونیم تا فردا صبح آدینه با همراهی آقای دهیار بریم به غار . از اقامتگاه تا غار ، 5 دقیقه با خودرو و سپس 8 دقیقه کوهنوردی سبک هست تا به دهانه ی غار برسیم . مرحله ی دشوار سفر ، پایین رفتن از همین دهانه هست که اون رو هم دهیار عزیز با نصب یک نردبون 8متری که تا کف غار میره ، برامون آسون میکنه . البتّه پایین رفتن از همین نردبون هم نیاز به دقّت و مراقبت ویژه ای داره ؛ ولی هنگامی که به کف غار میرسیم ، دیگه میتونیم یه غارگردی خوب رو تجربه بکنیم . زیبایی های غار از همون آغاز راه ، خودشونو نشون میدن ؛ چکیده ها و چکنده های فراوون و خوش رنگ ؛ سنگ های ریزنقش و درشت دیدنی و چند حوضچه ی کوچولوی آب از دیدنی های غار زیبای سن ایک هستن . این غار رو حتماً با همراهی یک راهنما و کاربلد ، باید رفت و با داشتن تجهیزاتی همانند چراغ قوّه ؛ کفش و لباس مناسب ؛ کلاه پناهی و دستکش . اگر با یه راهنمای خوب برید ، شما رو به جاهایی از غار میبره که کم تر کسی رفته . گشت کامل جاهای قابل بازدید غار ، حدود سه ساعت به درازا میکشه .

دوست و هم سفرم ، بانو هاله ی راد

من در اقامتگاه سن ایک

من در غار سن ایک

پس از دیدن غار زیبای سن ایک ، با تنی خسته و لباس هایی گل آلود به سمت آب بند 15 خرداد میرویم . حدود دو کیلومتر مانده به دلیجان در کناره ی راست راه اصلی ؛ اگرچه با نصب تابلویی ، این آب بند و دریاچه اش به عنوان منطقه ی گردشگری ، اعلام شده است ؛ ولی همه ی راه ها به سوی دریاچه ، بسته است . از تنها نگهبان آن جا هم که میپرسم ، میگوید نمی شود به دریاچه یا آب بند ، نزدیک شد .