روستای قلعه

قلعه از آن روستاهایی است که جان میدهد برای روستاگردی ؛ چون دورافتاده و دست نخورده است . چون کم تر شناخته شده است و چون بسیار مردمان خوب و خون گرمی دارد . این روستای کوچک و باحال در فاصله ی 69 کیلومتری قزوین ، قرار دارد که این فاصله را از کهن راه رشت ، میتوان در یک ساعت و بیست دقیقه پیمود . هنگامی که پس از گذشت حدود 60 کیلومتر در کهن راه به پمپ بنزین میرسید ، باید راه آسفالته ی کنار پمپ را پی بگیرید تا پس از 9 کیلومتر با تابلوی روستای قلعه ، برخورد کنید .

در قلعه با آقای افشار از ساکنان روستا که جوانی است خوش برخورد ، قرار دیدار داریم . او ، ما را به خانه ی پدری اش میبرد تا با یک دیگر ، گرم سخن شویم .

رشید زرگر ؛ میزبان ما

ریشه ی نام روستا را کسی به درستی نمیداند ؛ میگویند شاید چون این روستا بر روی سنگی بزرگ ، ساخته شده و استحکام زیادی دارد ، این نام را بدان داده باشند . حدود 50 نفر در روستا ، زندگی میکنند که به کارهای کشاورزی و باغداری ( گردو ، گیلاس و آلبالو ) میپردازند . زبان مردم ، ترکیست . این روستا از شمال با روستای طرازان ؛ از جنوب با روستای طوینان و از خاور با روستاهای خرزان و اسبک ، هم سایه است و از باختر تا دوردست ها ، روستایی در هم سایگی خویش ندارد .

خانواده های ساکن قلعه ، سه خانواده ی افشار ، حسینی و طیّبی هستند . خانه ی بهداشت ندارد و برای امور بهداشتی و درمانی به خانه ی بهداشت روستای طوینان ، مراجعه میکنند . یک مسجد نوساز به نام ابوالفضل دارد . دهیار قلعه با دهیار روستای طوینان ، مشترک است . آقایان سعید و فرهاد افشار و هاشم حسینی ، هموندان شورای روستا هستند . در قلعه ، میتوان از تپّه ی تاریخی ، رودخانه ، آبشار ، دربند و منطقه ای پردرخت که اهالی ، جنگل مینامندش ، دیدن کرد .

آب روستا از کاریزی ، فراهم میشود که از روستای طرازان به این جا ، کشیده شده است . برق از سال 1373 به روستا آمده است . گاز ندارد و تلفن بی سیم و سیّار دارد .

در گشت روستایی مان با چند خانه ی کاه گلی و سنگی نیز رو به رو میشویم و با تنی چند از اهالی هم دیدار و گفت و گو میکنیم . به طویله میرویم و با گاوها هم عکس میگیریم . هنوز در برخی از خانه ها ، میتوان پایه های چوبی که ایوان ها را آراسته اند ، به نظاره نشست .