روستای فشالنج

1 )) روستای فشالنج در 56 کیلومتری قزوین ، قرار دارد که این راه را میتوان در 55 دقیقه پیمود . برای رسیدن به این روستا ، باید وارد کهن راه رشت شد و پس از گذر از روستاهای حسین آباد ، آقابابا و دودهه و شهر کوهین ، وارد راه سمت چپ شد که به سوی یل آباد و نیکویه می رود . رو به روی شهرک صنعتی نیکویه ، راهی شاخه ای در سمت راست راه اصلی است که با تابلوی راهنمای روستای فشالنج ، مشخّص شده است . همه ی راه از قزوین تا این روستا ، آسفالته و در مجموع مناسب است ؛ مگر بخش های بسیار کمی نرسیده به شهرک صنعتی نیکویه .

  2 )) فشالنج ، روستایی است از پیوست های شهرستان تاکستان با حدود 40 خانوار ساکن و 50 خانوار کوچنده . به گفته ی اهالی ، نام کهن این روستا ، پیش عالم بوده است . گمان من بر این است که منظورشان از این نام ، پر از عالم میباشد . زبان مردم ، ترکی است و بسیار باصفا و خون گرم هستند . سه طایفه ی اصلی این روستا ، ذوالفقاری ، رضی پور و خلخالی میباشند و طوایف قاسمی ، بهنام پور و زارع نیز به ندرت در روستا ، به چشم میخورند . کار اصلی اهالی ، کشاورزی و دام داری است . فرآورده های کشاورزی روستا ، گندم ، جو ، عدس ، نخود و گاودانه میباشند . روستا ، مجهّز به آب آشامیدنی و برق است ؛ آب آشامیدنی از چهار چشمه در بالادست روستا ، فراهم میشود که با لوله کشی به روستا ، آورده شده است . به تازگی ، گاز نیز به روستا آمده ولی هنوز به بهره برداری نرسیده است . این روستا از اطراف با روستاهای امین آباد ، نیکویه ، چنارستان و اسبستان ، هم سایه است . دهیار روستا ، آقای خلخالی است و سه نفر از روستاییان ، هم وندان شورای ده میباشند . روستای فشالنج ، مدرسه ی ابتدائی دارد که به دلیل نبود شاگرد ، تعطیل شده است ؛ هم چنین دارای یک مسجد نوساز میباشد . روستا ، دارای یک گورستان جدید و چند سنگ گور کهن هست که در محوّطه ای جدای از گورستان جدید ، جای گرفته اند . از بازی های محلّی این روستا ، میتوان به هفت سنگ و قاپ بازی ، اشاره کرد . یک قنات هم در روستا هست . ساختمان های قدیمی روستا ، عموماً از سنگ و گل و با زیبایی تمام ، ساخته شده اند .

خانه ی آقای ذوالفقاری که میزبان مان بودند .

  3 )) در روستای فشالنج ، میهمان آقای عبّاس ذوالفقاری هستیم ؛ یکی از هموندان شورای روستا . پس از کمی استراحت در خانه ی ایشان و شنیدن صحبت های شان درباره ی روستا ، ناهاری را صرف میکنیم که تماماً از فرآورده های روستایی میباشد . برنج ، سیرترشی ، خیارشور ، سرشیر ، دوغ ، ماست ، نان ، قورمه سبزی ، آش بلغور و آب چشمه .

آقای ذوالفقاری ، من و حسن

ما و خانواده ی آقای ذوالفقاری

ناهار را که میخوریم با آقای ذوالفقاری به گشت در روستا میرویم . خانه های روستا به راستی زیبا و دلنشین هستند . یکی از خانه ها به اندازه ای زیباست که از صاحب آن ، اجازه گرفته و واردش میشویم . این خانه ی زیبا ، دو حیاط دارد که با راهرویی به یک دیگر ، پیوند می یابند . گویا در گذشته های دور ، دو خانواده در این خانه ، ساکن بوده اند . دیوارهای خانه به رنگ سپید درآمده و یک کرسی زیبا نیز اتاق نشیمن را آراسته است .

  یک چشمه در انتهای روستا ، دیده میشود که آبش ، رها شده است . سری هم به خانه ی آقای شهبازعلی خلخالی میزنیم ؛ پیرمردی خوش زبان که 94 سال دارد و کمی هم به زبان انگلیسی ، چیره است . ما را به خانه اش ، فرامیخواند و به گرمی با ما به صحبت مینشیند .

ما و آقای خلخالی

یک زوج دل داده ی روستایی