کوه خواجه

کوه خواجه

امشب رو بنا بر اینه که در پایگاه میراث فرهنگی مستقر در کوه خواجه بخوابم ؛ در کنار سربازان یگان حفاظت میراث . کوه خواجه ، خودش ، یکی از دیدنی ترین و تاریخی ترین جاهای استانه .

در کوه خواجه از مانده های یه دژ اشکانی که به نظرم هنوز تونسته ابهت خودشو نگه داره ، دیدن میکنیم .

کوه خواجه ، کوه اوشیدا ، کوه رستم ، تخت بلقیس و کوه غلطان از جمله نام هایی هستن که بر روی این تنها پدیده ی کوهستانی بلند دشت سیستان نهادن .

این کوه بازالتی ( آتشفشانی ) سیاه رنگ از کهن روزگاران تا کنون ، مورد ارج و تقدس بوده . این کوه ، بنا بر روایات گوناگون ، مورد تقدس پیروان ادیان زرتشتی ، اسلام و مسیحیته .

بر این پایه ، سه مغ مذهبی یا سه پادشاه ، درخشش ستاره ی زاده شدن مسیح رو در بیت الحرام از فراز این کوه به دید نشستن .

زرتشتیان و ایرانیان پیش از اسلام نیز این کوه رو جایگاه پدیدار شدن اوشیدا که همان زاده ی زرتشته ، میدونن .

در دوره ی اسلامی هم این کوه به واسطه ی دارابودن مجموعه ای از آثار دوره ی اسلامی همانند گورهای سنگی و زیارتگاه هایی هم چون آرامگاه خواجه مهدی ، مورد تقدسه .

از سوی دیگه بر فراز این کوه ، مجموعه ای از آثار دوره های گوناگون تاریخی هم چون کهن دژ پارتی ، کک بهزاد ، دژ کافرون ، گورهای اسلامی ، اتاق بی باد ، زیارت پیر گندم بریان و جز اونا ، دیده میشن .

کوه خواجه در ۳۵ کیلومتری زابل ، قرار داره .

شب خوبی رو در اتاقک نگهبانی دوستان میراث فرهنگی البته با سفارش بانو دادی پور در کوه خواجه میگذرونم .