روستای کُوَند

روستای کوند

تصمیم بر این شد که این بار بدون هماهنگی و به گونه ی سرزده بریم یه روستایی رو در نزدیکی قزوین ببینیم . از پیش ، مطمئن بودم که در این روستا هم میتونیم میزبان های خوبی پیدا بکنیم ؛ اگرچه یه کمی ته دلم ، شور میزد ؛ چون هم سفر جدیدی به نام آقای رضا قربانی هم راه مون بود .

در این سفر یک روزه ، بانو صدیقه ی رضائی ، جهانگرد و ایرانگرد دوست داشتنی هم هستن . برنامه ی امروز ، بازدید از روستای کوند هست در حدود 37 کیلومتری قزوین که در یک ساعت ، این راه رو از سمت راه بویین زهرا ، میپیماییم .

در راه بویین زهرا ، پس از شهر صنعتی لیا ، به یه سه راهی برمیخوریم که با تابلوی مشکین تپّه ، مشخّص شده ؛ وارد این راه که میشیم از روستاهای لیا ، وجیه آباد ، شهرستانک و آقابابا میگذریم تا به روستای مشکین تپّه میرسیم .

همون ورودی مشکین تپّه ، راهی در سمت چپ مون هست که با تابلوی نوده و لکوان ، مشخّص شده ؛ وارد این راه میشیم و پس از پیمودن حدود 4 کیلومتر به تابلوی روستای کوند دشتابی برمیخوریم . وارد راه سمت چپ میشیم که میره توی روستا . از یکی از اهالی که در حال قدم زدن در کوچه هست ، نشونی خونه ی دهیار رو جویا میشیم .

خیلی نزدیکه . میرم در رو میزنم ؛ همسرش میاد دم در و با برخوردی گرم و خوب میگه که دهیار رفته روستای کناری . پس از تماس با دهیار ، بنا بر این میشه که چند دقیقه ای ، منتظرش بمونیم تا بیاد . دهیار ، پس از حدود یک ربع ، با موتورش ، سر میرسه و با گرمی فراوان از ما ، پیشواز به عمل میاره . باورکردنی نیست .

دهیار ، آقای اکبر کریمی ، اصلن ، ما رو نمیشناسه ولی وقتی بهش میگیم که مهمون ، عکاس و گردشگر هستیم ، دیگه نمیذاره به پرسش های پسین برسه و ما رو به درون خونه اش ، فرامیخونه . برامون ، چای و میوه میاره و حسابی شرمندمون میکنه . همسرش و پسرش ، حسین هم خیلی مهربون و باحال هستن .

از دلیل نام روستا میپرسم ؛ علت ویژه ای رو نمیگه و نمیدونه دقیقن ریشه اش از کجاست ولی میگه ممکنه کوه وند بوده باشه که با گذر زمان به کوند ، دگرگون شده . اعتقاد دارند کهنای روستای شان به 500 سال پیش میرسد .

جمعیت روستا به حدود 120 نفر در قالب 40 خانوار میرسد که به کار کشاورزی ( جو ، گندم ، یونجه و صیفی جات ) میپردازند . کوند ، دارای دو چاه آب است . مردم کوند ، ترک زبان هستند . بیش تر ساکنان روستا از خاندان کریمی و برخی از موسوی ها هستند .

روستاهای اطراف کوند ، عبارتند از : خالدین ، فرکان و خروزک . کوند ، خانه ی بهداشت ندارد و مأموران بهداشت ، هر از چند گاهی به روستا ، سر میزنند . مسجد نوساز روستا در سال 1385 ، ساخته شده است . مدرسه هم در دوره ی ابتدائی به سال 1359 ، برپا شده است . آب روستا از منبع آشامیدنی ، فراهم میشود .

برق روستا ، پس از انقلاب و گازکشی در سال 1390 ، ایجاد شده است . آقایان رضا موسوی ، حبیب الاه کریمی و صفرعلی کریمی ، هموندان شورای کوند هستند . جایگاه جغرافیایی روستا : استان قزوین ؛ شهرستان بویین زهرا ؛ بخش دشتابی .

پس از شنیدن سخنان آقای دهیار ، میریم مدرسه رو ببینیم : مدرسه ی شهید علی اکبر کاوه با یک کلاس شش نفره . مدرسه رو که میبینیم ، به خونه ی آقای احمد کریمی میریم ؛ شاید قدیمی ترین خونه ی روستا .

یه خونه ی خشت و گلی با دیوارهای قطور و چندین اتاق زیبای تو در تو که آقای احمد کریمی با همسرش بانو سکینه در اون ، زندگی میکنن . وقتی ما رو میبینن ، بسیار خوش حال میشن و به گرمی ازمون ، پیشواز میکنن . اون قدر خونه شون ، باصفاس که تصمیم میگیریم ناهاری رو که با خودمون از قزوین آوردیم ، توی خونه ی آقای کریمی بخوریم .

مسجد ، حسینیه ، کشتزارهای اطراف روستا و کوچه پس کوچه های روستا رو هم میبینیم . به خونه ی عمه ی دهیار هم سر میزنیم . ایشون هم با گرمی ، ما رو میپذیرن و برامون ، میوه میارن .

چه روز خوبی بود و چه عکسای خوبی برداشتیم .

کلاس آموزه

بانوی جهانگرد ، صدیقه ی رضائی

بانو رضائی ، بانو سکینه و آقای احمد

آقای رضا ، بانو صدیقه ، عمه بانو و آقای دهیار