تهران

تهران

تهران ، پایتخت زیبای ایران است ؛ با مجموعه ای از دیدنی های تاریخی و طبیعی شگرف و دلچسب ؛ با شلوغی ها و ترافیک های همیشگی اش ؛ تهرانی که در روزهای تعطیل نوروز ، خلوت میشود و جان میدهد برای گشت و گذاری چندروزه و جذاب .

1 )) ساختمان عین الدوله

با همراهی و هم کاری بانوی تهرانگرد ، لیلا مولاخواه ، پس از ورود به تهران به سمت ساختمانی تاریخی میرویم به نام عین الدوله که در محله ی پاسداران ، قرار گرفته و از جاهای تاریخی دیدنی و زیبای این شهر دلرباست .

با هم کاری نگهبان مجموعه و با هماهنگی ای که بانو مولاخواه از پیش با ایشان ، انجام داده ، وارد این مجموعه میشویم . از پلکانی چند پایین رفته ، وارد حیاط میشویم و سپس وارد ساختمان بسیار زیبا . شیشه های ساختمان با رنگ های زرد ، قرمز و سبز ، خودنمایی میکنند . سقف ، گچبری های بسیار زیبایی دارد . اطراف ساختمان با تندیس ها و سردیس های بزرگان هنر و فرهنگ ایران ، آراسته گشته است .

در گوشه ای از حیاط گسترده ی ساختمان ، عروسک های کارتونی در قالب نمونک هایی به نمایش درآمده اند .

ساختمان عین الدوله ، متعلق به اواخر دوره ی قاجاریه و اوایل پهلوی با گستره ی 11900 متر مربع و زیرسازه ی 800 متر مربع میباشد که توسط شهرداری تهران ، بازسازی گردید و در بهار سال 1386 ، هم زمان با یک سدمین سال برپایی شهرداری ، توسط محمدباقر قالیباف ، شهردار تهران ، افتتاح شد و توسط سازمان زیباسازی شهرداری به بهره برداری رسید .

در گذشته ، شماری از درخت های جنوب باغ به علت دگرگونی راه آب قنات از میان رفته و در سمت جنوب باختری باغ با کوچه ی کنار دیوار ، وجود نداشت . در پایان جنگ جهانی دوم و هنگام نشست سران سه کشور آمریکا ، انگلیس و شوروی ، این ساختمان ، جایگاه ماندن روزولت ، چرچیل و استالین بوده است .

در گذشته در میانه ی باغ ، استخر بزرگی بوده که در میان آن ، جاهایی به صورت جزایری کوچک ، ساخته بوده اند . این جزایر به وسیله ی پل های فلزی کوچکی به خشکی و به یک دیگر ، پیوند می یافته اند . در این سازه در سمت شمال به جنوب ورودی ، یک کرسی به بلندای حدودن یک و نیم متر ، قرار دارد و توسط ده پله به ایوانی ، وارد میشود که دور تا دور ساختمان را میچرخد . سازه با نقاشی دیواری ، گچ بری ، آیینه کاری و قاب بندی ، آراسته گشته است .

ساختمان توسط بصیرالدوله ی هروی از عین الدوله ، خریداری شده است که به پسر وی ، دکتر نصرت الاه هروی به ارث رسید و توسط دختر وی ، بانو شیرین هروی به شهرداری ، واگذار گردید .

این سازه در تاریخ 4 / 4 / 1377 به شماره ی 2042 در سیاهه ی آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .

2 )) محله ی زرگنده

قطعن همه میدانیم که تهران از دیرباز و به ویژه تا پیش از این که پایتخت شود ، روستایی کوچک بوده است در کناره های شهر تاریخی ری . هنگامی که در دوره ی آغامحمدخان قاجار ، پایتخت شد ، کم کم روستاهای پرشمار اطراف آن بدان پیوستند تا شهری بزرگ به نام تهران امروزی ، تشکیل شود . تجریش ، سعادت آباد ، یافت آباد و ده ها روستای دیگر ، با پیوند به یک دیگر ، تهران را تشکیل دادند .

زرگنده نیز از این روستاها بوده است ؛ البته با نام زرکنده که مردم آن ، یافته های ارزشمند خود را در دل کوه ها ، پنهان میکرده اند و بدین سبب ، چنین نامی گرفته بوده است و با گذشت زمان به زرگنده ، تبدیل شده است . احتمالن شخصیت جذاب آقای زرگنده در برنامه ی صبح جمعه با شما را به یاد دارید ؛ نام این محله ، مرا به یاد آن شخصیت دوست داشتنی انداخت .

امروزه ، محله ی زرگنده از بهترین و گران ترین ترین محلات شهر تهران است با خیابان ها و کوچه هایی به هم پیوسته ، شیک و زیبا که دیوارنگاره های بسیاری هم در آن ، دیده میشوند . بوستانی زیبا در کنار امام زاده اسماعیل از دیدنی های محله ی زرگنده هستند . این محله ، دارای یک حسینیه هم هست . برخی از کوچه های این محله ، پلکانی هستند با رنگ آمیزی زیبا و هنرمندانه .

محله ی زرگنده با بزرگ راه های مدرس و صدر و خیابان شریعتی ، محدود میشود .

3 )) ساختمان مخبرالسلطنه

سپس برای دیدن یک سازه ی تاریخی به گوشه ای دیگر از تهران زیبا میرویم . این ساختمان زیبا که البته بازسازی شده است در خیابان دولت یا کلاهدوز ، قرار گرفته است . تندیس های بزرگان دانش و هنر ، یک حوض زیبا و حیاطی سرسبز از زیبایی های این ساختمان هستند . این جا ، خانه ی زنده یاد مخبرالسلطنه ی هدایت بوده است ؛ از مردان اندیشمند اواخر دوره ی قاجار .

زیرزمین ساختمان ، آموزشگاه و فروشگاه سازه های دستی است .

4 )) کاخ ملت

روزهای نوروز است و دیدنی های تهران به ویژه دیدنی های نامداری همانند مجموعه ی سعدآباد ، بسیار شلوغ و پ از جمعیت . اگرچه بارها از مجموعه ی سعدآباد ، بازدید داشته ام ولی هر بار به دلیلی نتوانسته بودم از کاخ ملت یا کاخ سپید در این مجموعه ی گران بها ، دیدن بکنم . این بار در میان شلوغی بازدیدکنندگان به کاخ ملت میرویم .

5 ) ساختمان ارباب هرمز

همین چند روز پیش در کتاب ارزشمند (( زندگی و زمانه ی آیت الاه هاشمی رفسنجانی )) گردآوری شده توسط آقای جعفرعلی شیرنیا ، تصویری از گشایش پارک پلیس در دوره ی اصلاحات با حضور هاشمی رفسنجانی دیدم ؛ پارک پلیس در خاور تهران ، واقع است و یکی از علل ناموری آن ، ساختمان زیبای ارباب هرمز میباشد که در میانه ی بوستان ، قرار گرفته است .

حوض ها و درختانی در اطراف یک ساختمان جذاب و دیدنی ، شما را به درون خود فرامیخوانند ؛ ساختمانی تاریخی که امروزه به گنجینه ی گرافیک ، تبدیل شده و واقعن تماشایی است .

بر پایه ی شواهد و مستندات تاریخی ، ساختمان مجیدآباد یا ارباب هرمز ، سازه ای متعلق به اواخر دوره ی قاجاریه بوده که در روستایی به همین نام ، قرار داشته است . بر پایه ی اسناد ، زمین های این منطقه در آغاز در تصرف عین الدوله ، صدراعظم دربار قاجار بود ؛ اما نخستین مالک این زمین ها و ساختمان که به روشنی در اسناد تاریخی از وی ، نام برده شده ، زنده یاد حاج محمدخان ابری ( بسطامی ) معروف به حاجب الدوله است .

پس از وی ، این زمین ها به فرزندش ، محمدحسین خان مشیر خلوت میرسد و پس از او و در زمان مظفرالدین شاه در تصرف میرزانصرالاه ناصرالسلطنه ، قرار میگیرد .

پس از چیرگی مشروطه خواهان بر تهران ، مالکیت این زمین ها از ناصرالسلطنه که از طرفداران محمدعلی شاه بود به لطف علی امیرمفخم ، فرزند امام قلی خان ( حاجی ایلخانی ) که از سران بختیاری بوده ، منتقل میشود که روش تملک یا تصرف این زمین ها ، مشخص نیست و پس از امیرمفخم به فرزندش ، ابوالقاسم خان بختیار میرسد .

هرمز آرش ، معروف به ارباب هرمز ، یکی از زرتشتیان زاده شده در محله ی خیرآباد یزد بود و با دستاورد کار و کوشش خود در هندوستان به ایران بازگشته و در سال 1327 خورشیدی ، تهران پارس کنونی را که در حدود 36 میلیون متر مربع دربردارنده ی سه روستای مجیدآباد ، مهدی آباد و حسین آباد بود از بیوه ی ابوالقاسم خان بختیار ، بی بی عظیمه خانم بختیار ، سه دانگ به نام خود و سه دانگ به نام همسرش ، پری آگاهی آرش ، خریداری نمود .

سپس  با هم کاری آقایان وفادار تفتی و رستم مرزبان و کمک آقایان مهمندس ناصرزاده ، پورتیمور و مهاجر ، اقدام به نقشه برداری ، خیابان کشی و جداسازی زمین ها و ساخت مراکز همگانی دربردارنده ی درمانگاه ، مراکز پلیس ، منابع آب ، برق رسانی ، مدارس ، مسجد و جز آن ها مینماید .

ساختمان کنونی معروف به ارباب هرمز با گستره ی تقریبی 900 متر مربع به سبک آمیزه ای از معماری سنتی با معماری باختری در دو طبقه به همراه زیرزمینی کوچک در آغاز در باغی به گستره ی یک میلیون متر مربع ، ساخته شده بود که همینک 4200 متر مربع از آن مانده است .

فرم سازه ی موجود با شکل نخستین آن ، بسیار متفاوت بوده و سازه ، کمینه در چهار مرحله ، دچار دگرگونی های پایه ای شده است . بر پایه ی شواهد ، سازه ی نخستین ، همساز با الگوی کوشک های ایرانی و با ابعادی کوچک تر بوده است که آرایه های گچ بری و کاشی کاری آن به صورت نخاله ی ساختمانی در گمانه زنی ها به دست آمد .

در مرحله ی پسین ، شکل یک کوشک تابستانی با فضاهای باز ، بازسازی میشود و در پایان با حضور ارباب هرمز در سازه ، پس از گسترش سازه در دو جبهه ی باختری و خاوری ، بخش های ستون دار درونی با اجرای جرزهای باربر از هم ، جدا میشوند .

این سازه  در سال 1384 به شماره ی 14610 در سیاهه ی آثار ملی ایران به ثبت رسید . با پیگیری های دوستان میراث فرهنگی از سال 1385 ، بازسازی این سازه در دستور کار شورای شهر تهران ، قرار گرفته و پس از تصویب این امر ، در 15 اسپند 1390 خورشیدی ، سازمان زیباسازی شهر تهران ، اقدام به بازسازی این سازه نمود که در اوایل سال 1393 ، بازسازی آن به پایان رسید . در بازسازی سازه ، کوشش شده تا همه ی شواهد دوره های گوناگون آن ، قابل شناسایی باشد .

6 )) کوچه ی نسیم

سپس به سمت کوچه ی نسیم میرویم در میانه های خیابان ولی عصر که به روش بسیار زیبایی ، آراسته گشته است . این کوچه ی کوتاه ولی زیبا در محدوده ی شهرداری منطقه ی سوم ناحیه ی ششم ، واقع شده است . کف کوچه با رنگ های شاد و زیبا ، نقاشی شده و انرژی خوبی را به رهگذران میدهد .

7 )) کوچه ی تمدن

یکی دیگر از آرایه های شهری تهران بزرگ ، کوچه ی جذاب و زیبای تمدن است در خیابان فردوسی . کوچه ای که با لاستیک های رنگارنگ ، چترهای زیبا ، یک کیوسک زرد رنگ تلفن با مردی مشتی داخل آن در حال صحبت کردن با تلفن ، سنگ فرش خوش رنگ دیدنی و طرح بازی لی لی بر کف کوچه ، از دیگر کوچه های کلان شهر تهران ، متمایز گشته است .

ورود خودروها به این کوچه ، ممنوع میباشد .

8 )) بازارچه ی عودلاجان

عودلاجان از محله های تاریخی و بسیار کهن شهر تهران است که این امر ، دیدن از آن را جذاب تر و زیباتر میسازد . عودلاجان در منطقه ی 12 ناحیه ی دوی شهری تهران قرار گرفته است .  یکی از دیدنی های این بافت تاریخی ، بازارچه ی عودلاجان است در دل این بافت تاریخی . در داخل بازارچه با زیبایی های زیادی برمیخورید ؛ از جمله مغازه های قدیمی و جاهایی که همه چیز میفروشند .

یکی از موارد جالب داخل بازارچه ، تابلویی است با نوشته ی زیر :

(( شما با ادبیات جاهلی طهرون بخونید که ملتفت تون بشه ! آررره

آقایون و خانوما مرحمت بفرمایید و روی این دیفال ها یارگاری ننویسید و خط خطی ، چی ؟ نکنید

و اگر دوست دارید از خودتون یادگاری بگذارید بیایید

بازارچه ی عودلاجان کوچه ی حاجی ها ، حجره ی مدیریت یه سفال بگیرید و بچسبونیت رو دیفال یادگاری .

ضمنن به صفحه ی اینستاگرام ما هم یه سری بزنیت

oudlajam_bazar ))

9 )) باغ رستوران الیاسام

پس از سه روز تهران گردی جانانه و دلچسب ، دیگر باید بار سفر را بسته و به سوی قزوین ، حرکت کنیم ؛ از بخت خوب مان ، آخرین دیدنی در راه برگشت قرار گرفته است و آن هم باغ رستوران الیاسام است که یک شکم گردی خوب را برای مان رقم میزند .

گارسون میگفت که مالک این باغ رستوران ، دو نوه ی دوست داشتنی دارد به نام های ایلیا و سام و نام باغ رستوران خود را از آمیختن این دو نام در کنار یک دیگر ، آفریده است .

محوطه ی بزرگ و زیبایی است با یک حوض بزرگ در میانه که با پلی چوبی ، دو سویش به یک دیگر ، پیوند می یابند . سالن آراسته و سرپوشیده ای دارد برای برگزاری مراسم عروسی و همانند آن . درختان و گل های باشکوه و سبزی نیز بر زیبایی مجموعه افزوده اند .

تنوع غذائی ، بالاست و مجهز به کافه ، نمازخانه ، اتاق چایی و دست شویی های بسیار تمیز میباشد .برخورد کارکنان نیز بسیار خوب است .

تلفن رزرو = 09127305730 و 09127306730

هم سفران این سفر :

عفت مشاطان ( مادر نازم )

زینب هاشمی ( خواهر خوبم )

امیرحسین هاشمی ( برادر عزیزم )

احسان حلاجان

لیلا مولاخواه