پیشوازاده شاه دلدل سوار

یکی دیگر از پیشوازاده هایی که به مناسبت نام متفاوتش ، در شبکه ها و پیام های تلگرامی ، دست به دست میشد و مایه ی خنده و شگفتی خوانندگانش را فراهم میآورد ؛ پیشوازاده شاه دلدل سوار بود که البتّه به نادرستی دودول سوار ، نوشته و خوانده میشد . من برای یافتن این پیشوازاده در سفر استان پارس ، راهی یکی از دوردست ترین نقاط این استان شدم : روستای چاه نهر در نزدیکی شهر گراش . دیشب را در گراش و در خانه ی آقای رودیجانی خوابیده ام و بامدادان به سوی این روستا به راه میافتم . از شهرهای لار و لطیفی میگذرم . در شهر لطیفی ، کولر ماشین را که به دنبال مکش یک تکّه پلاستیک به درونش از کار افتاده بود ، درست میکنم و از شهر ، بیرون میروم ؛ پس از پلیس راه به سمت چپ و به سوی درزوسایبان میروم و راه شاخه ای سمت چپ را به سوی روستای چاه نهر میپیمایم . 34 کیلومتر راه دارم . از روستای شاه غیب که میگذرم ، یک رودخانه ی شور را میبینم ؛ منظره ی گیرا و زیبایی دارد . راه بسیار خلوت و زیبایی را در حال سپری کردن هستم .

سرانجام پس از 140 کیلومتر و 3 ساعت از شهر گراش به روستای چاه نهر میرسم . با راهنمایی دو نوجوان از اهالی این روستا به پیشوازاده شاه دلدل سوار میرسم که در پایان روستا ، قرار گرفته است .

ساختمان پیشوازاده از یک اتاقک و حیاط کوچک و یک درخت که تنه اش را با پارچه های سبزرنگ بسته اند ، تشکیل شده است و هیچ سنگ گوری در آن ، دیده نمیشود . دیوارهای ساختمان ، سیمانی است و هیچ گونه آرایه ای ندارد .

آری ؛ این بود پیشوازاده ای که با نادرست کردن نامش ، اسباب شگفتی و خنده ی نابجا شده بود .