غار گلجیک

گلجیک ، نام روستایی است در استان زنجان که دورافتاده و بسیار زیباست و هنوز بافت روستایی و کهن خود را نگه داشته است . در نزدیکی این روستا ، یک غار هست که آن را به نام همین روستا میخوانند . هم راه با یکی از دوستان ورزش کار و سنگ نورد زنجانی به نام آقای بهنام رزّاقی ، از زنجان ، راهی این غار میشویم . حدود کم تر از یک ساعت ، راه را با خودرو میپیماییم تا به جایی میرسیم که دیگر باید خودرو را نگه داشت و پیاده به سمت غار رفت . توجّه داشته باشید نشانی این غار ، هیچ مشخّصه ای ندارد و حتماً آن را با یک راهنمای مجرّب بپیمایید . میزان پیاده روی مان تا دهانه ی غار ، حدود 40 دقیقه است ؛ یک کوهپیمایی سبک و دلچسب در یکی از جاهای ناشناخته ی استان زنجان . سرانجام به دهانه ی غار میرسیم . یک دهانه ی کوچک که هرگز به ذهن ، متبادر نمیسازد که درونش ، چه خبر است و چه چیزی در انتظار ماست . هارنس ها را به بدن ، محکم کرده ؛ کلاه های غار را بر سر گذاشته ؛ چراغ های پیشانی را بسته و آماده و مجهّز به درون غار میرویم . دهانه ی خوبی دارد و به آسانی میتوان واردش شد . سپس حدود 50 متر را باید سینه خیز پیمود تا به فرودگاه نخست برسیم . با کمک آقابهنام ، فرود ساده و خوبی ، انجام میدهم . فرودگاه دوم نیز در انتظار ماست که آن را با احتیاط و آرامش و البتّه با بهره گیری از ابزاری فنّی که آقابهنام به هم راه خویش آورده ، انجام میدهم . پس از این فرودگاه ، سالن بزرگ غار ، آشکار میشود . سالن بزرگی که سقف بلندی دارد . درازای سالن ، زیاد نیست و اگر بخواهید همه ی آن را بگردید و عکس و فیلم بگیرید ، بیش تر از نیم ساعت زمان تان را نخواهد گرفت . به گفته ی آقابهنام ، این غار ، خفّاش هم دارد . گشت مان در غار به پایان میرسد و آماده میشویم برای بالاروی از دو فرودگاهی که پایین آمده بودیم . اگرچه پایین آمدنم ، بسیار آسان بود ولی بالارفتن ، کار بسیار دشواریست . اگر کمک های جانانه ی آقابهنام و ابزار فنّی پرکاربرد وی نبود ، من هرگز نمیتوانستم از این دو فرودگاه ، بالا بیایم . کار بسیار سختی بود ولی شد و انجامش دادم .

آغاز راه کوهپیمایی

سالن ورودی غار

نقطه ی اوج این غارگردی ، همین فرود و بالاروی آن بود . کوهپیمایی اش هم بسیار چسبید . خیلی وقت بود کوه گردی نداشتم .

بخشی از دیواره ی سالن غار

آقابهنام رزّاقی

من پس از بیرون آمدن از غار