خانه ی قوام السّلطنه ( گنجینه ی آبگینه )

خانه ی زیبای قوام السّلطنه با کهنایی افزون بر سد سال تا سال 1332 که پایان عمر سیاسی قوام بود ، به عنوان خانه و دفتر کار وی ، مورد بهره گیری اش بوده است . پس از مرگ او ، پسر قوام ، این خانه ی پردرخت و زیبا را به کشور مصر برای برپایی سفارت آن کشور در ایران می فروشد که به مدّت 7 سال ، کاربری سفارت مصر را نگاه میدارد . پس از بروز اختلافات سیاسی ایران و مصر و تخلیه ی این جا از سفارت مصر ، بانک بازرگانی در آن ، برپا می شود و در سال 1355 از سوی دفتر فرح دیبا که علاقه ی بسیاری به بحث گنجینه ها و آثار باستانی ایران داشته ، به عنوان گنجینه ی آبگینه ، بازگشایی می شود . پس از انقلاب ، تعطیل شده و دوباره در سال 1359 ( 22 بهمن ) ، بازگشایی می شود .

  طرّاحی همه ی ویترین های زیبای این گنجینه ، کار هنرمندان اتریشی است که با زیبایی تمام ، کار خود را به انجام رسانده اند .

  طبقه ی پایین سازه به چیزهای کهن ، ویژه شده است . آجرکاری ، سنّتی و فضای درون ساختمان ، برگرفته از معماری اروپایی است که قوام ، نقشه ی آن را از فرانسه آورده است . گچبری ها نیز قاجاری می باشند . سقف طبقه ی بالا به گونه ی کلاه فرنگی است که با گچبری های علی اکبر نادری ، انجام شده است . گستره ی همه ی سازه ، 7000 متر مربّع است . کهن ترین شیشه ها و سفالینه های ایران در یکی از تالارها به نام تالار مـینا ، نگه داری می شوند . در سرسرا یا راهروی خانه ، چیزهایی به نام اپالین یا بارُفتن ، نگه داری می شوند که ویژه ی مسائل هم پیوند به آب و نگه داری آن هستند . پیشکش هایی که سران فرانسه و جمهوری چک به شاهان قاجار ، داده بودند نیز در این تالار ، نگه داری می شوند .

  راه پلّه ی زیبای سازه به شکل نعل اسب است که نماد خوش بختی می باشد .

  یکی دیگر از تالارها ، تالار بلور ، نام دارد که چیزهای هم پیوند به دوره های هخامنشی ، اشکانی ، ساسانی و اسلامی در آن ، نگاه داری می شـــوند .

   گچبری های قالبی در جای جای خانه ، دیده می شوند . نکته ی گیرای توجّه ، این که چیدمان چیزهای تاریخی با توجّه به کهنای آن هاست ؛ یعنی چیزهای ایران باستان در طبقه ی یکم و به همین ترتیب ، چیزهای دوران پس از آن در راهروی طبقه ی دوم و خودِ طبقه ی دوم ، واقع شده اند .

  لوستر آویزان شده از سقف سازه ، با طرح ایتالیایی است و از فرانسه ، خریداری شده است . خوشنویسی های ساختمان ، اثر استادجلیل رسولی هستند .

  تالار صدف ، تالار پسین است که چیزهای سده های نخست اسلامی در آن ، نگه داری می شوند . این تالار به شکل صدف ، طرّاحی شده و به همین دلیل ، صدف ، نام گرفته است . تالار زرّین ، تالاری است که ارزنده ترین ظروف دوره ی اسلامی که ویژه ی اشراف و بزرگان بوده اند در آن ، نگه داری می شوند . در تالار لاجوردی ، ظروف چینی در ویترینی که به شکل چادر ایلخانیان ، ساخته شده است ، به معرض دید درآمده اند و در اتاق کناری آن ، شیشه های دوره ی صفوی و میز زیبای محمّدعلی فروغی که با کاشی ، ساخته شده و بخش هایی از داستان های شاه نامه ی فردوسی بر روی آن ، نگاشته شده است ، قرار گرفته اند .

راستی تا یادم نرفته ، بگویم که شماره ی خانه ی قوام ، 59 است .