نشانی درست خانه ی خمینی به شرح زیر است :
میدان تجریش ، خیابان شهیدباهنر ، خیابان جماران ، خیابان شهیدحمید حسنی کیا ، شماره ی 1
این خانه ، خانه ی موروثی امام جمارانی است که وی ، پس از انقلاب ، آن را به خمینی ، پیشکشی می دهد ؛ ولی خمینی با پرداخت ماهیانه 80هزار ریال ، این خانه را به اجاره ی خویش در می آوَرَد . خانه ی خمینی با 2 اتاق ، یک راهروی باریک و یک آشپزخانه با شماره ی 1854 در تاریخ 15 / 2 / 1376 به ثبت فرهنگی رسیده است .
وارد می شوم . بر خلاف انتظار ، شلوغ است و مردم برای تماشای خانه ی خمینی آمده اند . کوچه ی سربالایی نامدار را می پیمایم تا به درِ ورودی می رسم . وارد که می شوم از یک راهروی باریک ، گذر کرده تا به حیاطی کوچک می رسم . در سمت راستم ، اتاق کوچک خمینی ، واقع شده است . همان اتاقی که خمینی ، همه ی نشست های خود را با سران قوا و مسؤولان کشوری در آن جا یا در بالکن مشرِف به آن ، برگزار می کرد . اتاقی که خمینی ، شواردنادزه را در همان جا به حضور پذیرفت . یک جفت دم پایی ؛ یک مبل ساده که با پارچه ای سپید ، پوشانده شده ؛ یک آیینه ؛ نگاره ای از دوران جوانی محمّد و مجموعه وسایل خمینی ، چیدمان اتاق را تشکیل می دهند .
ساختمان جماران که با یک راهروی کوتاه از درِ پشتی به اتاق خمینی ، میپیوندد در سال 1273 خورشیدی ، توسّط سیّدابراهیم جمارانی ، وقف و در سال 1355 خورشیدی ، به کوشش اهالی منطقه ی جماران ، بازسازی می شود . این ساختمان از سال 1358 به جایگاه سخنرانی ها و دیدارهای همگانی خمینی ، تبدیل می گردد .
نگارستان جماران در تاریخ 17 / 6 / 1377 ، توسّط محمّد خاتمی در کنار ساختمان جماران ، گشوده می شود . البتّه ، امروز ، نگارستان ، بسته است ؛ ولی در بازدید پیشین که از آن داشته ام ، نگاره ها ، نقّاشی ها و مجموعه خاطراتی را از خمینی و فرزندان و یارانش در آن یافته ام .
شوربختانه ، درِ ورودی بیمارستان جماران که اتاق بستری خمینی در آن ، واقع است نیز بسته می باشد .
پسر جان
انجا خانه خمینی نیست بلکه دفتر کارش بود باغ کنارش و ویلای داخلش محل زندگی او بود که در گذشته متعلق به تیمسار خسروشاهی بود اطلاعات اشتباه به مردم ندهید.
سپاس از شما