باز هم با دوستان باصفا

هم دوستم منو فرامیخونه که برم خونه ی زیبای روستایی شون و هم خودم برای سفر تابستانه ام به استان گیلان ، میخوام برم به این استان زیبا . با زینب و میرحسین میریم به سمت روستای خاطره انگیز کندلات که در جنگل های انبوه رو به روی پیشوازاده هاشم رودبار ، قرار داره و در اون جا با پذیرایی گرم و مهربانانه ی خونواده ی دوست داشتنی مرادی ، رو به رو میشیم : دوستان عزیزم ، مقداد ، سمیّه ، حدیثه ، معصومه ، عرشیا و پدر و مادر نازشون . تا پاسی از شب ، کنار هم میشینیم و میگیم و میخندیم .

بامداد آدینه ، پس از خوردن ناشتایی میریم به سمت شهر رشت تا از دو جای دیدنی این شهر زیبا ، بازدید بکنیم ؛ هوا هم ما رو همراهی میکنه و بر خلاف انتظارمون ، بسیار خنکه همراه با وزش بادی نسیم گونه و لطیف . به رشت که میرسیم در آغاز میریم دنبال خونه ی تاریخی آوانسیان که در میدون شهرداری ، قرار گرفته . با زحمت بسیار ، پیداش میکنیم ؛ امّا بدبختانه تبدیل شده به پارکینگ مجتمع بازرگانی قائم و نمیشه ازش ، بازدید کرد ؛ حتّی نمای بیرونیش رو هم نمیتونیم ببینیم ؛ حیف شد ؛ در برابرش از میدون زیبا و سنگ فرش شده ی شهرداری رشت با ساختمون های آلمانی سان و زیباش ، دیدن میکنیم و نگاره برمیداریم . خداوکیلی این بخش از شهر رشت ، آدم رو میبره به شهرهای روسی و اروپایی . خیلی شیک ساختنش .

یکی برای اینان ، دانه ریخت و اینان ، مشغول برچیدن دانه شدند .

میرحسین ، مقداد و عرشیا

سوار خودرو میشیم و میریم به سمت بوستان قدس تا از ساختمون کلاه فرنگی رشت ، دیدن بکنیم .

ساختمان کلاه فرنگی

این ساختمون در بر جنوبی باغ محتشم یا بوستان قدس رشت که از بزرگ ترین بوستان های این شهره ، واقع شده . ساختمون کوچیکیه و اصلاً زیبایی کلاه فرنگی قزوین یا سپاهان رو نداره . در دو طبقه و نیم با تیرهای چوبی و سقف شیروانی ، ساخته شده و پنجره های چوبی مشبّک داره . همینک به دفتر ثبت جهانی شهر تاریخی ماسوله ، تبدیل شده . یک غلام گردشی یا همون ایوان بلند هم داره که به زیباییش افزوده .

این ساختمونو که میبینیم ، برمیگردیم به کندلات ؛ وحید و فرزانه هم از قزوین اومدن بندرانزلی و طیّ تماسّی که وحید با من داره ، تصمیم میگیریم همو در روستای کندلات ببینیم و برگردیم قزوین . هنگامی که وحید و فرزانه میرسن کندلات ، با پذیرایی گرم و چندباره ی خونواده ی مرادی ، رو به رو میشیم و پس از صرف یک عصرونه ی دلچسب ، با هم ، راهی بیجار ( کشتزار برنج ) خونواده ی مرادی میشیم که به تازگی نزدیکی اون جا ، یک ریل راه آهن هم کشیده شده ؛ اگرچه هنوز به کار نیفتاده . ساعات خوبی رو میگذرونیم و با کلّی انرژی برمیگردیم قزوین .

گلدان بر نرده ی ایوان خانه ی آقای مرادی

ریل راه آهن

مقداد و من و وحید

همگی با هم در کنار سفره ی باصفا