آبشار شیطان کوه و پل مرغانه پر

اشکان هاشمی 15 اردیبهشت 1390 آبشارها, پل ها, کوه ها, گیلان ارسال دیدگاه 4,615 بازدید

در صبح آدینه ای زیبا از ماه اردیبهشت ( هشتمین روز ) با دوستان خوبم ، حامد فیّاض پور و احمد حرزاده به سوی شهر زیبا و گردشگری لاهیجان ، راهی می شویم . صبحانه ی مفصّل و پرچرب و چیلی را که کلّه پاچه ، نام دارد ، می خوریم و سرشار از انرژی صبحگاهان ، رهسپار می شویم . حدود ساعت 9 صبح است که در لاهیجان هستیم . پس از پرداخت 2000 تومان به عنوان ورودی با خودرو ، راهی بام سبز لاهیجان یا همان شیطان کوه مشهور می شویم . ماشین را در انتهائی ترین نقطه که کنار تله کابین لاهیجان است ، متوقّف کرده و قدم زنان ، دل به ورزش مفرّح کوهنوردی آن هم در هوای زیبای شمال در بهار آفرینش می سپاریم . بی جهت نیست که به این خطّه ، بام سبز ، لقب داده اند . اطراف ، مملوّست از گیاهان و درختان مختلف انار ، گردو و مانند آن ها . مسیر با پلّه هایی که تعبیه شده ، کاملاً مشخّص است . در راه ، افراد زیادی را اعمّ از پیر و جوان و دختر و پسر می بینیم که ورزش صبح گاهی را پیشه ی خود ساخته اند و دل از رخت خواب ها کنده اند و آدینه ی زیبایی را آغاز نموده اند ( ای کاش همه ی ما ، ایرانیان ، این گونه بودیم و توانایی جداشدن مان از رخت خواب ، دو برابر وضع فعلی بود !!! ) از بالای بام سبز لاهیجان ، منظره ی زیبای این شهر قشنگ و استخر مشهور لاهیجان ، جلوه ی فوق العاده ای دارد . شهر ، رنگارنگ شیروانی های رنگین است و آبی پهنای آسمان ، هنرمندانه ، نقش بوم این رنگواره را اجرا می کند . مسیر ، کوتاه است و پس از نیم ساعت به پای آبشار مصنوعی شیطان کوه می رسیم . آبشاری که علی رغم مصنوعی بودنش ، بسیارزیبا و دلنشین است و عاشقانه ، تن خیس آب خویش را بر جان صیقلی داده شده ی سنگ ها و صخره ها ، روان می سازد و بهار را با زیبایی هایش به مردمی ، تقدیم می نماید که برای دیدار از این آبشار و برداشتن عکس از آن ، سر از پا نمی شناسند . خدایا ، ایران چقدر زیباست ! ایران عزیز ، دوستت دارم و به بودن در تو ، افتخار می کنم . جان من فدایت !

پس از لختی آرامش گرفتن در کنار آبشار و سپردن گوش جان به نوای دلنشینش ، راهی کافه ای می شویم تا خستگی تن را با نوشیدن شیرموز و آب میوه از خودمان ، دور سازیم . پس از نوشیدن و استراحت ، پیاده روی در دور استخر بزرگ لاهیجان را می آغازیم . این پیاده روی در کنار دیدن مردم دوچرخه سوار یا پیاده یا در حال ورزش در اطراف استخر ، نیروی درونی و بیرونی انسان را افزون می کند . پیاده روی دور استخر که به پایان می رسد ، مقداری از آب آبشار را به عنوان یادگار برداشته و دوباره ، کوهنوردی یا بهتر بگویم پلّه نوردی را آغاز می نماییم . هوا ، دلچسب و مسیر ، زیباست . پس از پایان کوهنوردی ، سوار بر خودرو به سمت کوچصفهان ، روستای لاله دشت می رویم تا از پل تاریخی مرغانه پرد هم دیدن نماییم . مسیر را که به سمت کوچصفهان می رویم و به میدان نخست شهر می رسیم ، راه مستقیم را که به سمت رشت می رود ، ادامه داده و پس از طیّ حدود 3 کیلومتر ، تابلوی لاله دشت و خشکبیجار را در سمت راست مان می بینیم . بدان سو رفته و پس از ورود به روستای لاله دشت ، یک پل فلزّی کوچک که بر روی یک رودخانه ی بزرگ ، بسته شده در سمت راست مان ، دیده می شود . از روی این پل ، عبور کرده و حدود 1 کیلومتر که می رویم ، پل کوچک مرغانه پر در سمت راست جادّه ، دیده می شود . این پل ، مربوط به عصر قاجار است و با شماره ی 13215 در سال 1384 به ثبت آثار ملّی کشور رسیده است . آن طور که به نظر می رسد متأسّفانه ، پل ، رو به ویرانیست و آثار کمی از سنگ فرش های روی آن و پایه هایش ، دیده می شود . پل ، یک طاقی است و فقط یک چشمه آب از زیر آن ، عبور می نماید .

نمای زیبا از شهر لاهیجان از فراز شیطان کوه