خونه ی روستایی آقای مرادی و آرامگاه استاد پورداوود

به دنبال فراخوانی دوست خوبم ، میثم مرادی ، پنج شنبه و آدینه 7 و 8 آبان را در استان گیلان ، شهرستان رودبار ، روستای کندلات میگذرانم ؛ از آن جا که هم برای این سفر ، برنامه ی ویژه ای در نظر نگرفته ام و هم این که هوا ، یک سره ، بارانی سخت است ، بیش تر وقتم را در این دو روز در خانه ی روستایی آقای مرادی که یک خانه ی دلنشین و زیباست میگذرانم و به بازدید از یکی از دیدنی های شهر رشت نیز میپردازم : آرامگاه استاد پورداوود .

خانه ی روستایی آقای مرادی

من در خانه ی روستایی

من در خانه ی روستایی

من در خانه ی روستایی

ابراهیم پورداوود ، نخستین برگرداننده ی اوستا به زبان پارسی ، از استادان فرهنگ و زبان اوستایی در دانشگاه تهران بود و شاید به همین دلیل است که آرامگاهش در کنج گوشه نشینی در سبزه میدان رشت به حال خویش ، رها شده است . به سبزه میدان که میرسم ، وارد کوچه ی مسجد الجواد میشوم ؛ آرامگاه ، اندکی بالالتر از مسجد و در سمت چپ کوچه ، واقع شده است ؛ اتاقکی است آجری با سه پنجره در هر سوی و یک در بلند آهنی که بدبختانه ، بسته است . به گفته ی یکی از اهالی ، سال هاست که این در ، بسته است و کسی هم نمیداند که کلیدش در دستان مبارک چه کسی است . درون اتاق ، 4 سنگ گور ، دیده میشود که روی آن ها ، لایه ی کلفتی از خاک ، نشسته و بیانگر این است که آرامگاه این مرد بزرگ ، سال هاست که حتّی مورد پاکسازی و توجّهی کوچک نیز قرار نگرفته است و این ، جای تأسّف فراوان دارد . بالای در آهنی ، قاب کوچکی است که درونش ، نقش بسته است : آرامگاه استاد پورداوود .

من در کنار در آرامگاه

آرامگاه ابراهیم پورداوود

میثم در باغ رو به روی خانه ی زیبای روستایی شان ، یک کلبه ی ناز ، درست کرده که از آن هم دیدن و نگاره برداری میکنم ؛ به او ، پیشنهاد دادم آن را به اکولوژی ، تبدیل کند تا هم منطقه ی زیبای کندلات را به مردم بشناساند و هم راه درآمدی باشد .

میثم مرادی و کلبه اش

کلبه ی ناز میثم