دریاچه ی مامه شیخ

در گوشه ی شمال باختری ایران و در نزدیکی مرز ایران و ترکیه ، یک دریاچه ی آرام و زیبا ، آرمیده است که در لهجه ی دلنشین کردی ، آن را مامه شیخ مینامند ؛ یعنی عمو پیره ! هنگامی که به ارومیّه میرسید ، جادّه ی زیبای بند را دنیال کنید تا پس از رسیدن به روستای دیزج ، از یک فرعی به سوی روستای کچله ، رهسپار شوید ؛ گویند از آن جا که شخصی بدون موی ، بنیادگذار این روستا بوده است و یا آن که این روستا بر بالای تپّه ای بی دار و درخت ، بنا شده ، این نام را بدان داده اند . مانده ی راه از این روستا تا دریاچه را دیگر نمیتوان با ماشین معمولی رفت . در این روستا ، لندروری را کرایه کنید تا شما را پس از پشت سر گذاشتن تپه های سخت و آسان به لب دریاچه برساند ؛ مردم این روستا ، بسیار خون گرم و مهربان هستند و برای این حمل و نقل ، هزینه ی زیادی را از شما ، دریافت نخواهند کرد . شاید در کنار دریاچه با چادرهای برافراشته ی روستاییانی ، روبرو شوید که دام های شان را برای چرا به کناره ی دریاچه آورده اند ؛ همان گونه که من با آن ها ، روبرو شدم . آن ها با شما ، مهربانند و چه بسا به درون چادرشان ، فرای تان بخوانند و از چای کوهی بنوشانندتان .

دریاچه ی مامه شیخ

من ، آقای سلحشور ( راننده ی لندرور ) و یونس ، دوست عزیز ارومیّه ایم .