بازدید از گرمابه ی نو

به نام خدایی که همگان را آزاد آفرید .

بازدید از گرمابه ی نو

گردشگران : 2 نفر ( علی رضا هاشمی و پیمان سلطانی اصل )

تاریخ : 1 مهر 1390

هیچ
گاه ، فکر نمی کردم که در شهر زیبایم ، قزوین ، این همه گرمابه ، وجود داشته باشد . جالب ، آن جاست که ما در ابتدای راهیم و این تعداد گرمابه را دیده ایم . یکی از
گرمابه های شهر قزوین ، گرمابه ی نو ، نام دارد که از سمت چهارراه بازار در ابتدای خیابان مولوی ، واقع شده است . پس از انجام هماهنگی های لازم با سازمان میراث
فرهنگی ، موفّق به اخذ مجوّز بازدید از این گرمابه ی کهن می شویم و در روز مقرّر به دنبال سرباز سازمان که در محوّطه ی چهل ستون ، مستقر است ، رفته و با هم دیگر
به سمت گرمابه ی نو به راه می افتیم . در فلزّی و نامتناسب ورودی را که سرباز سازمان می گشاید ، یک راهروی کوتاه ، ظاهر می شود که پس از عبور از آن پلکانی به
سمت پایین می رود و ما را به سوی گرمابه ، رهنمون می گردد . داخل گرمابه که می شویم ، یاد ایّام گذشته از جای جایش با ما ، سخن می گوید . بر روی برخی کاشی ها ، نام شرکت تولیدکننده ی کاشی و بر روی برخی دیگر ، نام صاحب الزّمان ، حک شده است .

سربینه ی حمّام با حوضی زیبا در وسط آن ، نخستین جایی است که پس از اتمام پله ها ، وارد آن می شویم . میز زهواردررفته ی مسؤول گرمابه ( حمّامی ) در گوشه ی سمت راست ، جای خالی کمدهای لباس در سمت راست و حوضی غمگین که روزگاری ، آب را با فشار از دل خود ، بیرون می زد تا طراوت را به گرمابه ببخشاید ، انسان ریزبین را به دورانی می برد که خبری از فنّاوری های نوین امروزی نبود و هر چه بود سادگی بود و سادگی و سادگی . مساحت گرمابه ، قابل توجّه است و دارای چندین اتاق و اتاقک می باشد که از تمامی آن ها ، بازدید می کنیم . از کوره و گرم خانه ی گرمابه که دیگر ، اکنون ، خاموش شده و گرمایی ندارد و هم چنین از بام گرمابه با آن گنبدهای کوچک زیبایش نیز بازدید می کنیم .