ایرانگشت ایران و ایرانگردی سفر
و باز هم استان مرکزی
از سری پیش که همین دو هفته ی گذشته بود ، به دلیل خرابی ماشین نتونستیم از دو جای دیدنی استان مرکزی ، دیدن بکنیم ؛ پس این بار به اون دو جا ، سر میزنیم :
1 )) روستای گرکان
گرکان ، روستایی بزرگ ، سنتی و دیدنی هست با خونه هایی زیبا و قشنگ ؛ گرکان رو به دلیل این که زادگاه دکتر قریب و خاندانش هست ، میشناسن و نامدار شده . وقتی وارد گرکان میشویم در همون آغاز راه با یه پیرمرد نازنین و دوست داشتنی ، رو به رو میشیم که سوار بر خرش هست و از ما ، استقبال میکنه ؛
نشونی خونه ی پدری دکتر محمد قریب رو ازش میپرسیم و در واقع ازش میخوایم که ما رو به اون جا ببره ؛ سوار ماشین مون میشه و میریم توی دل بافت قدیمی روستا . به یه خونه ی زیبای قجری میرسیم ؛ بزرگ و دژ مانند که بهسازی شده و واقعا چشمنوازه ؛ ولی شوربختانه درش ، بسته هست . از بیرون ، عکس میگیریم .
از آقای قاسمی ، همون پیرمرد مهربون میخوایم که چند تا خونه ی قدیمی دیگه رو در گرکان به ما ، نشون بده ؛ میگه بیایین خونه ی خودم . به خونه ی خودش میریم و باز هم با استقبال مهربانانه و گرم همسر و پسر ایشون ، رو به رو میشیم . وارد خونه میشیم ؛ چای مینوشیم ؛ صحبت میکنیم و از جای جای خونه ، عکس و فیلم میگیریم ؛ خونه ی بزرگیه که چندین اتاق و حتی اصطبل داره .
سردیس دکتر عبدالعظیم قریب
خانه ی زنده یاد قریب
داخل خونه ی آقای قاسمی
از آقای قاسمی و خونوادش ، خداحافظی میکنیم و به گشت روستایی مون ، ادامه میدیم ؛ به یه خونه ی قشنگ دیگه میرسیم که درش ، باز هست . از آقایی که دم دره و به نظر آدم ارجمند و متینی میاد ، میخوایم که اجازه بده داخل خونه شون رو ببینیم ؛ ایشون با کمال مهر و میل میپذیره و ما رو به درون خونه ، فرامیخونه ؛ یه خونه ی حیاط دار و باغچه دار زیبا که برای مادر یک شهید جنگ هست .
باهامون ، برخورد بسیار گرمی دارن و با میوه و چایی ازمون ، پذیرایی میکنن . این آقایی که ما رو به درون خونه ، فرامیخونه ، آقای قریب از وابستگان دکتر قریب هستن که داده های خوبی رو هم در اختیار ما میگذارن . حتی با مسوول میراث فرهنگی تماس میگیرن تا بتونن امکان بازدید از خونه ی قریب رو هم فراهم بیارن ولی شوربختانه مقدور نمیشه .
2 )) دژ دختر ساوه
برای دیدن دژ دختر که در اطراف ساوه هست با کمک گوگل مپ به سمت منطقه میریم و به آسونی ، دژ رو پیدا میکنیم ؛ البته دژ در جایی بسیار دور از شهر و در پهنه ی دشت گسترده ای ، قرار گرفته ولی در گوگل مپ ، ثبت شده است .
در 25 کیلومتری جنوب باختری شهر ساوه بر بالای ستیغی یگانه از کوه هندس ( اندیس ) ، دژ دختر ، قرار گرفته است . سازه ی این دژ ، دربردارنده ی بخش شاه نشین ، چند لایه باروی حفاظتی ، رشته پلکان دسترسی به شاه نشین ، گرمابه و چند پلکان پنهان است .
این دژ ، یکی از دژهای اسماعیلیه است که در سده های 5 تا 7 هجری ، شکل گرفته و پس از آن هم تا دوره ی صفوی ، پابرجا بوده است . این سازه در تاریخ 29 اردیبهشت 1382 و به شماره ی 8600 در سیاهه ی آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .
تا پای دژ ، ماشین میره ؛ ماشین رو که پارک میکنیم ، کوله ای از آب و خوراکی بر دوش میندازیم و از پلکانی نوساز و مشخص ، راه دژ رو بالا میریم تا کم کم و پس از بیست دقیقه به سازه های زیبا و دیدنی اون ، نزدیک بشیم . دژی واقعن استوار و پایدار به نظر میاد ؛ از یک سمت با دیوارهایی دیدنی به دره ، مشرف میشه و از دیگر سو که ورودی اصلیش هست به کوه .
