بریم کاشان

یه سفر یه روزه رو برنامه ریزی میکنیم برای شهر کاشان و اطرافش :

1 )) پیشوازاده داوود 

این پیشوازاده در شهر قمصر ، قرار داره ؛ تابلوش رو به یادبود کسی به نام شادروان حاج قاسم محسنی تبار ، برپا کردن . گویا آرامگاه یکی از نوادگان علی پسر ابی طالب هست . یه گنبد مخروطی زیبا بر فراز یه اتاقک آجری در میونه ی یه حیاط باصفا با یه حوض کوچولوی خوشگل . ضریحش به سال 1377 خورشیدی ، ساخته شده .

میرحسین و من

2 )) پیشوازاده محمّد ابوجعفر

میریم سراغ یه پیشوازاده ی دیگه . این پیشوازاده از نوادگان حسن مجتبی است . ساختمان نوسازی داره و یک ضریح شیشه ای .

3 )) قمصر

قمصر زیبا رو همه به گلابش میشناسن ؛ ما هم ضمن گشت کوتاهی در این شهرک که به کاشان ، بسیار نزدیکه ، به یک کارگاه گلابگیری هم سر میزنیم و از فرآورده های اون جا ، خرید میکنیم .

تندیس یک بانوی قالیباف در یکی از خیابان های قمصر

4 )) شهر زیرزمینی نوش آباد

آن چه به نام شهر زیرزمینی ، نامدار است در واقع ساختارهای انبوه ، پیچیده و گسترده ای چون دالان های باریک تو در تو و اتاق هایی با ابعاد کوچک است . مجموعه ی اویی در زیر بافت کهن شهر ، شکل گرفته و تا رویه ی کنونی شهر نیز گسترده شده است . گستره ی این شهر به دلیل پیوند میان محلّات و نگه داری از جان و دارایی مردم در مواقع ناامنی بسیار بوده و در دو رویه ی افقی و عمودی ، گسترش یافته است . این معماری دستکند در شهر نوش آباد با واژه ی اویی ، نامیده میشود .

جز ورودی اصلی ، بلندای همه ی بخش های اویی به قدّ طبیعی یک انسان و میان 170 تا 180 سانتی متر است . بر رویه ی دیوارها و در فواصل اندک ، جای پیه سوز به چشم میخورد . در برخی بخش ها نیز درون دیوار ، سکّوهای کوتاهی برای نشستن ، ایجاد شده است که در برخی اتاق ها ، تبدیل به طاقچه برای قراردادن چیزها میشود .

سامانه ی تهویه ی شهر زیرزمینی نوش آباد از راه آب راهه هایی بوده که در طبقه ی یکم و به رویه ی زمین ، ایجاد شده است . چاه های هم پیوند طبقات ، افزون بر عملکرد رفت و آمد ، باعث جریان یافتن هوا در طبقات پایین میشده است . این کار درباره ی چاه های قنات نیز مصداق دارد .

دسترسی به این فضاها به دلیل قرارگرفتن در زیرزمین از راه یک چاه و آب راهه ی باریک و کوتاه ، شدنی میشود . موضوع تدافعی و پناهگاه بودن این گونه معماری که در دل زمین ، ایجاد شده ، تاثیر فراوانی بر چگونگی ارائه ی پلان معماری آن گذاشته است . بنابراین درباره ی ورودی ، دسترسی به این فضاها نمی بایست به آسانی انجام بپذیرد .

روشنایی این فضاها به وسیله ی پیه سوزهای سفالی بوده و روغن آن ها ، شاید از دو عصّارخانه ی تاریخی موجود در نوش آباد ، فراهم میشده است . در مواقع ناامنی و پناه گرفتن در زیر زمین ، آب مصرفی اهالی از پایاب ها و قنات ها ، فراهم میشده است . افزون بر پایاب ها ، راه اویی ها به گونه ای بوده که در برخی از بخش ها به قنات ، پیوند می یافته است .

تاریخ ایجاد و بهره گیری از این سازه ها به دوران ساسانی و اوایل اسلام میرسد که در دوران های پس تر یعنی سلجوقی تا صفویّه و حتّی قاجار ، بهره گیری میشده است . این مجموعه ی ارزشمند به شماره ی 15816 و به سال 1385 ، ثبت در سیاهه ی آثار ارزشمند مردمی گردیده است .

بلیط ورودی ، نفری 30 هزار ریال است .

مجموعه ، دارای یه گنجینه هم هست .

من و میرحسین 

5 )) مسجد ده

یه مسجد کوچیک و خیلی ناز و زیبا رو هم میبینیم به نام مسجد ده . دیواره های بیرونی مسجد ، قهوه ای هستن و به روش گیرایی ، آراسته شدن . نام اصلیش ، امام حسنه و در میان ده قمصر ، قرار گرفته . کهنای مسجد به دوره ی سلجوقی میرسه . شماره ی ثبت مسجد ، 369 هست و در سال 1373 ، مورد بازسازی قرارش دادن .