محلّه ی سیادهنی ها

یک سردر کهن و زیبا

محلّه ی تاکستانی ها

12 دی 1392

گردشگران : علی رضا هاشمی ، یوسف رحیمی ، پیمان سلطانی و محمّد حسین نژاد

شهر کاسپین از دیرباز ، جایگاه رفت و آمد بسیاری از گروه ها و اقوام ایرانی ، برای بازرگانی و انجام امور اقتصادی بوده است ؛ چرا که این شهر ، یکی از مراکز مهمّ صنعتی و بازرگانی ایران به شمار میرفته و میرود . یکی از گروه هایی که به کاسپین ، رفت و آمد زیادی داشته اند ، تاکستانی ها بوده اند . تاکستانی ها یا همان سیادهنی ها که نام پیشین تاکستان بوده است ، طیّ این رفت و آمدهای زیاد ، اقدام به خریداری زمین در محلّه ای که هم اکنون به نام شان ، خوانده میشود ، میکنند . به گفته ی یکی از اهالی کهن این جا ، این منطقه ، پیش از آن که تبدیل به محلّه ی تاکستانی ها شود ، گورستانی بسیار کهن بوده است . نخستین کسانی که آغاز به ساخت خانه در این محلّه مینمایند ، دو نفر بوده اند به نام های آقایان یوسف فرج بلاغی و امیدعلی سلطانی اصل که نخستین ساخت و ساز را در سال 1305 در این جا میآغازند و در آن ، مانا میشوند تا دیگر رفت و آمدهای زیاد ، خسته ی شان ننماید و وقت و هزینه ی شان را به هدر ندهد . این گونه بوده است که ایجاد یک محلّه در این منطقه ، کلید میخورد .

  محلّه ی سیادهنی ها یا تاکستانی ها ، امروزه ، محلّه ی چندان بزرگی نیست ؛ این محلّه از اطراف با خیابان های امام خمینی ، شهید نوّاب صفوی و تبریز ، احاطه شده است و چند کوچه ی کوتاه و خانه ی کهن را دربرمیگیرد . کهنای این محلّه را میتوان از خانه ای دریافت که خانقاه داشته است ولی بدبختانه و بی توجّه به همه چیز ، ویران میشود تا به برجی ، تبدیل شود که هرروزه در سطح شهر ، شاهد سربرآوردن آن ها هستیم .

  مرکز اصلی این محلّه را اهالی ، گرده ، نام نهاده اند . جایی که دو مغازه ی خواربارفروشی کهن و انشعابات اصلی کوچه های فرعی از آن جا ، سرچشمه میگیرند .

  مسجد محلّی اهالی این جا ، همان مسجد حجّتی است که در خیابان امام ، قرار گرفته است .

  تکّه زمینی در این محلّه ، وجود دارد که پیش ترها و کمی هم ، امروزه ، مکان بازی بچه ها بوده و هست ؛ به این تکّه زمین ، چل میگویند که در زبان ترکی به چم ( معنای ) جای باز میباشد .

  با دعوت پیمان به خانه ی مادربزرگ نازنین او میرویم که یکی از خانه های کهن این محلّه بوده است ؛ خاطرات او و پدربزرگ را میشنویم ؛ نگاره های کهن و زیبای شان را میبینیم و با آن ها نیز نگاره برداری میکنیم و پس از رفع خستگی ، خوردن میوه ، نوشیدن چای و یک سرکی زدن به مغازه ی کهن حاج آقا رحیمی ، پدر یوسف ، به بازدیدمان از این محلّه ، پایان میبخشیم .

من با مادربزرگ نازنین ، پیمان ، پدربزرگ مهربان و محمّد

من در کنار یک چرخ خیّاطی کهن و یک اتوی کهن در دست ؛ این جا مغازه ی حاج آقا رحیمی است .

یوسف ، من و پیمان ؛ چرتکه ای که در دست من هست از وسایل حاج آقا رحیمی است .