ایرانگشت ایران و ایرانگردی سفر
بامدادان میرم دنبال آقای جاودانی ، نگهبان میراث فرهنگی جلوی درب ورودی شهر بیشاپور تا با هم دیگه بریم برای گشایش غار و دیدن تندیس شاپور . خودرو تا پای کوهی که غار بر فراز اونه ، میره . ساعت ، هشت و پنجاه دقیقس که کوهپیمایی رو آغاز میکنیم ؛ پس از یک ساعت و ده دقیقه راه سخت میرسیم به غار شاپور . به گفته ی آقای جاودانی ، این راهی که ما اومدیم ، راه میانبر بود . راه اصلی ، راهیست بهسازی شده که با پلّه درستش کردن . غار شاپور در بلندای 400 متری این تپّه ، قرار داره و یکی از نگهبونای میراث فرهنگی هم اون جا ، مستقرّه . غار ، خیلی بزرگ نیست و میشه درونش رو با چراغ قوّه در یک ربع گشت و از سنگ هایی به شکل شتر یا پیرزن جادوگر ، دیدن کرد ؛ امّا تندیس شاپور که به گونه ی طبیعی بر روی چکیده ها و چکنده ها ، تراش خورده و ساخته شده ، بسیار باشکوه و زیباست که 7 متر بلندا داره . این تندیس باشکوه ، یک بار به سختی بر زمین افتاده که دلیل این افتادن رو یا زمین لرزه میدونن و یا یورش تازیان ؛ در هر حال در سال 1336 ، دوباره و توسّط ارتش ، برافراشته میشه که این برافراشتگی رو با یک نوشته بر دیواره ی غار ، پاس داشتن . در تندیس به خوبی میشه از ظرافت هایی در انگشت شست دست ، حمایل ، روبان ، گوشواره ها ، موهای بافته شده و تاج پادشاهی ، دیدن کرد . در اطراف تندیس هم تکّه هایی از این اثر بزرگ ، خرد شده و بر زمین افتادن ؛ از جمله : آرنج دست راست ؛ گردی روی تاج ؛ آرنج دست چپ و ران پای چپ .
30 تن هم سنگینی تندیسه . این داده ها رو از آقای جاودانی به دست میارم .
به غار که برسید ، آب هست و میتوانید خستگی را از تن به در کرده و برای بازگشت ، آماده شوید .
بخشی از تندیس
دور تندیس رو با حفاظ پوشوندن تا بازدیدکننده نتونه خیلی بهش نزدیک بشه .
بخشی از تندیس
غار شاپور به فاصله ی 6 کیلومتری از شهر بیشاپور در بلندی های مشرف بر تنگ چوگان ، واقع شده است . ریزش نمک ها ، گونه ی سنگ های غار در درازای سالیان بر دهانه ی غار ، ستونی سنگی به وجود آورده است . این ستون ، پس ترها توسّط هنرمند ساسانی به شکلی بسیارزیبا و استادانه ، تراش خورده و تندیس بزرگ و بی مانند شاپور یکم ساسانی را به وجود آورده است . این تندیس به گونه ی خود ، بزرگ ترین تندیس دوره ی تاریخی ایران است . بلندای این تندیس ، بیش از 7 متر است و پهنای شانه های آن به 3 متر میرسد . گوی بالای تاج ، همانند نقش برجسته ها در سقف سنگ ، کنده کاری شده است . سر و گردن تندیس در کمال استواری ، ساخته شده است و تاج ویژه ی شاپور را بر سر دارد . حالت چهره ی شاپور ، بیانگر آرامش ، خواست محکم و دلیری میباشد و نگاه خود را به یک نقطه ی ناروشن ، دوخته است . این تندیس به دنیال عوامل طبیعی ( شاید زمین لرزه ) از جای اصلی خود ، فروافتاده و بخش هایی از آن ، شکسته است . ارتش در سال 1336 ، این تندیس را برپا کرده و به وسیله ی بتون مسلّح در جای خود ، نصب نموده که این کار هر چند به حالت کلّی تندیس ، آسیب زده ولی آن را از ویرانی بیش تر در اثر افتادگی روی زمین نگه داشت . بر روی دیواره های غار ، نوشته هایی برای یادبود این اقدام ، ایجاد شده است که بدبختانه پس از انقلاب ، بخش هایی از آن ها ، مخدوش شده اند . شناخت بیش تر این غار ، نیازمند خوانش های باستان شناسی دقیق است . دسترسی به بخش های درونی غار به علّت تاریکی دهلیزها و دالان ها ، وجود پرتگاه ها و حوضچه های آب ، بدون بهره گیری از تجهیزات مناسب ، شدنی نبوده و هشدارآمیز است .
بخشی از تندیس
یادبود ارتش در برافراشتن تندیس
بخشی از غار
بخشی از غار
