شوشتر ( برج کلاه فرنگی و دژ سلاسل )

شوشتر ( برج کلاه فرنگی و دژ سلاسل ) ؛ 2

در کناره ای زیبا از کارون خروشان ، برج کلاه فرنگی شوشتر را میتوان دید .

سپس به دژ سلاسل میروم .

کهن دژ سلاسل ، یکی از کهن ترین دژهای نظامی با موقع استراتژیکی ویژه ای است که با کهنایی بسیار دیرینه ، نقشی پایه ای در دگرگونی های منطقه و در اوضاع سیاسی و اجتماعی شهر شوشتر ، ایفا نموده است . این دژ که در بلندترین بخش شهر و بر روی بستری صخره ای ، واقع شده است در گذشته ، دارای حیاط هایی چند ، سربازخانه ها ، گرمابه ، حوض های بزرگ و کنده بوده که هم اکنون بیش تر آن ها ، ویران و در خاک ، پنهان هستند .

از ویژگی های یگانه ی این دژ ، این است که از شاه راه های زیرزمینی با بافت کهن شهر و خانه های مردم ، پیوند داشته است . این دژ ، ضمن این که مرکز خلافت و حکومت در دوران های پیوسته و تا عصر کنونی بوده ، شاید جایی برای نظارت بر سازه های آبی و مدیریت آن ها نیز به شمار میرفته است. محوطه ی تاریخی دژ سلاسل به شماره ی 1315 در سیاهه ی آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .

یکی از ویژگی های یگانه ی دژ سلاسل ، بودن سردهانه ی رود داریون و گذر رود از زیر دژ است . کندن رود داریون از کارهای احتمالی دوره ی ایلامی یا هخامنشی است . این رود برای آبیاری زمین های میان آب ( میان رودخانه های شطیط و شاخه ی گرگر دو شاخه ی رود کارون ) ، ساخته شده است . رود داریون از راه 8 آبگیر از رودخانه ی کارون ، تغذیه میشده است ؛ آب گردآوری شده از آبگیرها از راه دو آب راهه ی آب اصلی و شاخه ای از بستر زیر دژ ، گذر میکند ؛

در بر جنوبی دژ به گونه ی روباز ، نمایان میشود و تا دشت میان آب ، امتداد می یابد و زمین های دشت میان آب را به گستره ی 36 هزار هکتار ، سیراب میکند . بودن پلکان هایی برای برداشت آب از درون دژ سلاسل ، کار برداشت آب را از رود داریون ، شدنی میساخته است . پس از گذشت هزاران سال از عمر شبکه ی آبیاری میان آب سردهانه و شبکه های آبیاری ، توسط سازمان آب و برق خوزستان در حال خودکار شدن هستند .

بازدید از مجموعه ، رایگان است .