ستیغ افسانه ای سهند

دست یابی به دو کوه زیبا ، نامدار و افسانه ای سهند و سبلان از آرزوهای هر کوهنوردیست . من نیز از همان کوهنوردانم که بالارفتن از این دو ستیغ از آرزوهایم بوده است . ستیغ سبلان پرشکوه را در خرداد ماه 1392 ، گشودم و هم اینک نوبت به ستیغ افسانه ای سهند میرسد . میگویند نام سهند در کتاب دینی زرتشتیان ، اوستا ، به صورت اسنوند ، آورده شده است و یکی از جایگاه های پاک در نزد ایرانیان باستان بوده است . امروزه نیز گروهی از پیروان عقیده ی علی خدایی ( علی اللّهی ) روزهایی در پایان خردادماه را به فراز این ستیغ میروند و با دادن قربانی ، مراسم ویژه ی خود را در این جایگاه پاک به انجام میرسانند .

نمایی از ستیغ سهند

برای دسترسی به سهند ، دو روز را برنامه ریزی نمودم . 5 شنبه 11 اردیبهشت به قصد شهر زیبای تبریز ، راه افتادم تا ضمن دیدار دوست خوبم ، امیر علی محمّدی و خانواده ی نازنینش ، شب را به استراحت بپردازم . البتّه ، میتوان نرسیده به تبریز ، راه را به سمت مراغه ، کج کرد تا به پای کوه سهند رسید ؛ ولی چون من ، قصد دیدار با دوستم داشتم به تبریز رفتم . حدود ساعت بیست و سی دقیقه بود که به تبریز رسیدم . با دیدن دوست خوبم ، امیر ، بسیار خوش حال شدم . شام را مهمان او بودم و شب هم برای استراحت به خانه ی شان رفتم . فردا ، آدینه ، دوازدهم اردیبهشت ، سر ساعت 5 بامداد از خواب برخاستم و پس از خدانگهداری با امیر به سوی مراغه شتافتم . راه تبریز به مراغه از شهرهای زیادی میگذرد همانند ایلخچی ، بناب و … . پس از رسیدن به مراغه ، راه این شهر به سوی هشترود را پی میگیرم تا پس از حدود 8 کیلومتر به سه راهی روستای کُرده ده که راه اصلی کوهپیمایی سهند است ، میرسم . وارد این فرعی میشوم . چیزی که از همان آغاز راه ، دیده میشود ، زیبایی طبیعی و بهاری دلنشینی است که در دو سوی راه ، دیده میشود . رودخانه ی پرآبی در کناره ی چپ راه ، روان است . از روستاهای چندی میگذرم . نام یکی از این روستاها ، کرج آباد است ؛ این نام به نظرم ، جالب آمد و یک نگاره از تابلوی روستا برداشتم .

  تا سرانجام در ساعت 8 بامداد به روستای زیبای کُرده ده رسیدم . کُرده ده از این سمت ، پایانی ترین روستای دامنه ی سهند است . در این روستا به دنبال کسی گشتم تا مرا تا دامنه ی کوه ببرد ؛ چون شنیده بودم که تا دامنه را باید با نیسان یا موتور رفت و از آن جا ، کوهپیمایی را آغازید . پس از پرس و جو ، به مغازه ی کوچکی رسیدم که صاحب آن ، یک پیرمرد خوش برخورد و خوش سخن بود . موضوع را با او ، مطرح کردم . او گفت تا آماده شوی ، موتور هم میآید . هنگامی که آماده شدم ، ناشتایی کمی را در مغازه ی حاجی خوردم و سپس با موتورسیکلت آقای داریوش همّتی که داماد همان حاجی بود به سمت دامنه ی سهند به راه افتادیم .

من ، داریوش و حاجی

  راه ، سنگلاخ و دارای پستی ها و بلندی های بسیاری بود که آن را با موتور در حدود 45 دقیقه پیمودیم . در راه با آقا داریوش ، بسیار سخن گفتم و با هم دوست شدیم . داریوش به سهند میبالید و آن قدر از آن ، تعریف کرد که من هم به سهند بالیدم . سهند از فاصله ی دور هم بسیار زیباست . نگاره های چندی از سهند در فاصله ی دور برداشتم . تا آن که در ساعت 9 به پای سهند رسیدیم . چه زیباست سهند !

من و دورنمای سهند

با راهنمایی آقا داریوش ، راه بالاروی را می یابم ؛ راه پاکوب با برف سنگین ، پوشیده شده و چاره ای نیست جز آن که از کناره ی برف ها ، حرکت نمایم . از داریوش میخواهم که ساعت شانزده و سی دقیقه به دنبالم بیاید . او هم ، قول میدهد که بیاید و پس از سخنانی کوتاه درباره ی راه سهند ، با موتورش بازمیگردد . ساعت نه و ربع ، حرکتم را آغاز میکنم . پس از حدود نیم ساعت به چشمه ی پرآبی میرسم که با آب گوارای آن که از دل سهند زیبا ، بیرون میآمد ، دل و جانم را آرامش و صفا میدهم . راه را پی میگیرم تا آن که به جای سخت راه میرسم . شیب نه چندان تندی که برف ، بالارفتن از آن را سدچندان ، دشوار کرده است ؛ آن هم برفی که حسابی سفت و سخت است و هیچ کوهنوردی بر آن ، پای نگذاشته است .

برف سهند

  کنار راه برفی ، راهی است که با سنگ های درشت و کوچک بسیاری ، پوشانده شده و من هم تصمیم میگیرم از راه سنگی بروم که به نظر آسان تر میرسد . پای در راه سنگی نهادن همان و گرفتار شدن در شیب زیاد و غلطیدن سنگ ها بر زیر پایم همان . این جا ، جی پی اسم ، بلندای 2900 متری را به نمایش میگذارد . از این جا ، نوک ستیغ سهند ، آشکار است که با میله ای افراشته ، رخ مینمایاند . هر چه بالاتر میروم ، انگار از میله ، دورتر میشوم . آن قدر شیب ، تند و پر از سنگ است که یک سره مینشینم و استراحت میکنم . ساعت ، حدود یک است و در حال استراحت هستم که دو کوهنورد از ستیغ ، پایین میآیند . کوهنوردانی هستند از شهر شاهین شهر . آن ها با مهربانی تمام ، هنگامی که خستگی مرا میبینند ، نان و ماست خوش مزه ای را که به همراه دارند به من تعارف مینمایند و من هم با ولع تمام ، میخورم ؛ چه ماست محلّی خوش مزه ای ! پس از خوردن این ناهار دلچسب و گرفتن انرژی به سمت ستیغ ، راه میافتم و سرانجام در ساعت چهارده و پانزده دقیقه به کنار میله ی برافراشته بر سهند میرسم . سهندی که در یک سویش ، دشتی است سرسبز و پهناور و در دیگر سویش ، کوهستانی است بلند و پربرف .

دشت زیبا

دشت زیبا از فراز سهند ؛ سایه ی ابرها بر زمین

دشت زیبا و سایه ی ابرهای دل پر

بر ستیغ سهند ، برف سنگینی نشسته است : من هستم و خدای بزرگ و سهند زیبا :

بر کوه سهند آرمیدم / رؤیای قشنگ یار دیدم

وه وه که چه رؤیای بعیدی / آیا تو امید من ندیدی ؟

بر کوه سهند هر چه گشتم / خالی تر از همیشه گشت دستم

بر فراز سهند زیبا به یاد همه ی دوستان خوبم افتادم و برای همه ی شان ، پیامک یادبود فرستادم . جی پی اسم ، بلندای 3484 را ثبت کرد . هوا ، بسیار سرد است و باد سوزناکی هم در حال وزیدن . راه برگشت را در پیش میگیرم و در ساعت شانزده و چهل و پنج دقیقه به جایگاه قرارم با داریوش میرسم . در راه برگشت ، داریوش از روستای شان ( کُرده ده ) ، بسیار برایم تعریف میکند ؛ از جاهای تاریخی اطراف روستا که مورد یورش غارتگران میراث فرهنگی واقع شده اند ؛ آبشار زیبایی در پشت روستا ؛ از نام روستا که از نام دو کُردی گرفته شده که سدها سال پیش ، این روستا را ساخته اند و از همه چیز .

سهند زیبا از روستای کُرده ده