روستای جزمه

روستای جزمه

روستای جزمه از مهم ترین روستاهای شهرستان آبیک ، واقع در دهستان کوه پایه ی خاوری است که در فاصله ی 50 کیلومتری شهر قزوین ، قرار دارد و این فاصله را میتوان در حدود 40 دقیقه پیمود . برای رسیدن به جزمه ، هم میتوان از آزادراه قزوین ـ تهران و هم از کهن راه قزوین به آبیک ، تردد نمود .

  نام روستا را از واژه ی گزمه میدانند به چماره ی مأمور نظامی ؛ چرا که گویا در دوره ی رضاشاه ، مأمورین نظامی در اطراف روستای کنونی ، مستقر بوده اند ؛ همان گونه که همینک نیز یک پادگان نظامی در پشت روستا ، واقع میباشد .

جمعیت ، حدود 400 تا 450 نفر است که به کارهای کشاورزی ( گندم ؛ جو ؛ گوجه و ذرت ) و دامداری میپردازند و به زبان های کردی ، ترکی ، تاتی و پارسی ، سخن میگویند .

این روستا از شمال با روستاهای آتانک و توداران ؛ از خاور با دارالسرور ؛ از باختر با تازه آباد و از جنوب با زرگر ، هم سایه است .

خانواده های نوری ، علی محمدی ، حداد ، حمزه ای ، عباسی ، نظری ، عموئی ، لطفی ، موسوی ، مُطلبی ، عندلیبی ، میرزایی ، رحیمی و محسنی از خانواده های ساکن در جزمه هستند .

خانه ی بهداشت ، مسجد ( نوساز و ساخته شده بر روی مسجد قدیمی به نام صاحب الزمان ) ؛ مدرسه ( دوره ی ابتدائی به نام شهید خالد اسلامبولی ) ، کتاب خانه ( به نام حججی ) و حسینیه هم دارد .

  دهیار ، آقای عباس علی محمدی و هموندان شورا ، آقایان بهمن حمزه ئی ، یوسف نورحداد و عنایت عموئی هستند .

یک پیشوازاده به نام حمزه از نوادگان پیشوای ششم که دارای ساختمانی نوساز میباشد در روستا ، دیده میشود .

  آب لوله کشی ، حدود سی سال ؛ برق هم حدود سی سال و گاز ، حدود 8 سال است که در روستا ، موجود هستند .

جزمه ، گرمابه ی کهنی هم داشته که دیگر ویران شده است .

در گورستان جزمه که اندکی دورتر از روستاست ، تنها چند سنگ گور قدیمی را میتوان یافت و دید . یک تپه ی تاریخی هم در اطراف روستا هست که در گذشته های دور ، سرآسیاب بوده است .

آثاری در تپه ی تاریخی

  از بچه های روستا که مشغول بازی در کوچه هستند ، عکس میگیرم و در خانه ی یکی از اهالی ، آش رشته میخوریم . از تنور خانگی خانه ی بانو کبرا ترابی هم دیدن و فیلمبرداری میکنم .

یک آب راهه در نزدیکی روستا ، روان است که آب کشاورزی دشت قزوین را فراهم می سازد .