دژ شیاخ

علّت برگزینش : بزرگ ترین و یگانه ترین سازه ی استان ایلام و باختر کشور

نشانی : روستای بردی به سمت پیشوازاده ابراهیم ؛ امتداد راه خاکی کنار پیشوازاده

پیرمردی که سوار می کنیم ، داده هایی گیرا و سودمند را هم راه با نشانی درست دژ برای ما ، بیان می کند . او به گمان این که ما برای دست یابی به گنج به این منطقه آمــــده ایم ، بیان می دارد که در دل دژ ، پر از گنج است و تنها نیاز به یک دستگاه گنجیاب است . او را در شهر پهله ، پیاده می کنیم و پس از خوردن ناهار در یک رستوران کوچک به سمت روستای بردی به راه می افتیم . در روستای بردی ، باید شاخه ی راست را که با تابلوی پیشوازاده سیّدابراهیم ، مشخّص شده ، پیمود .

یک توصیه : دیدن این دژ را به مشتاقان راستین آثار باستانی ، پژوهشگران ، باستان شناسان و دانشجویان هم پیوند ، توصیه می کنیم ؛ نه به عموم مردم . چرا که دژ ، جز دیواره های ویرانه و دو برج دیده بانی ، چیز شایان دیدن دیگری ندارد و تنها برای مطالعات باستان شناسانه ، سودمند است . این دژ کهن بر فراز تپه ای میان دو رودخانه ، واقع شده است و با توجّه به مصالح به کاررفته در ساختمان آن که سنگ و ملاط ساروج اند به دوره ی ساسانی ، وابسته است و چون در نزدیکی میان رودان ، قرار داشته به عنوان انبار آذوقه نیز مورد بهره وری قرار می گرفته است و مصالح دیوارهای مانده ی دژ به درازای هزار متر و بلندایی میان 7 تا 10 متر و کلفتی ای حدوداٌ 2 متر ، همه از سنگ می باشند . آرامش سنگینی که بر فضای دژ و اطراف آن ، حکمفرماست ، ناخودآگاه ، شما را به ژرفای تاریخ و به دوران ساسانیان خواهد برد . با قدم زدن در دور تا دور دژ و نگاه ژرف و کاملی که به دیوارهای کلفت آن می اندازم ، تنها می توانم بخش کوچکی از بزرگی ایرانیان را در آن دوران دریابم .

من در دژ

ویرانه های دژ