کاخ سروستان را که میبینم ، اندکی پس از پلیس راه ، به سوی استهبان و نیریز ( سمت چپ ) میروم . از روستاهای کچویه ، علی آباد ، عبّاس آباد و رونیز میگذرم و پس از دیدن تابلوی روستای خیر ، به سمت آن روستا رفته و روستاهای ماه صفرخان و محمّدآباد را میگذرانم تا به پهنه ی بزرگ دریاچه ی بختگان میرسم ؛ ولی دریغ از اندکی آب در این پهنه ی گسترده . شوره زاری است بزرگ و غمگین . آن اندازه خشک که تا میانه های آن را میتوان با خودرو رفت ؛ وای بر ما .