یکی از نشانه های شهر دل ، شیراز ، دروازه ی زیبای قرآن آن است ؛ همین که از سمت تهران ، وارد این شهر زیبا میشویم با این دروازه ی نازنین ، رو به رو میشویم . اندکی را در کنارش ، قدم میزنم و جانم را صفا میبخشم .
انّا نحن نزّلنا الذّکر و انّا له لحافظون ، عبارتیست قرآنی که بر کاشی های این دروازه ، نگاشته شده است .
قد لئن اجتمعت الانس و الجن علی ان یاتوا بمثل هذا القرآن لایأتون بمثله و لو کان بعضهم لبعض ظهیرا نیز نشانه ی دیگریست که بر اتاقک کوچک بالای دروازه ، دیده میشود .
بر سوی دیگر اتاقک نیز میخوانیم : ان هذا القرآن یهدی للّتی هی اقوم و یبشّر المؤمنین الّذین یعملون الصّالحات انّ لهم اجرا کبیرا