سفر دلچسب و دوهفته ای من به استان سرسبز شمالی ایران ، مازندران پهناور ، به پایان رسید ؛ اگرچه دستاورد این سفر ، سدها قطعه نگاره و ساعت ها فیلم و کوله باری از تجربه بوده است ولی فعلاً این چند قطعه نگاره ی زیبا را پیشکش حضورتان میکنم :
برج زیبای رسکت
برج ساعت ؛ ساری
دشت دریوک
برج لاجیم
پل ورسک
من در چشمه ی آب کانی باداب سورت
دماوند غیور
آرامگاه نیمایوشیج ؛ روستای یوش
من در چشمه ی آب کانی باداب سورت
به به
سلام .
با دیدن این عکسها یاد این شعر افتادم :
که مازندران شهر ما یاد باد همیشه بر و بومش آباد باد
که در بوستانش همیشه گل است به کوه اندرون لاله و سنبل است
درود بر خانم افروزی ؛ بله ، این سروده ی زیبا از فردوسی بزرگه .