آبشار کلوگان

آبشار کلوگان

از تهران که به سمت منطقه ی فشم بروید به روستایی به نام کلوگان ، خواهید رسید که از روستاهای کوچک و زیبای منطقه هست ؛ ورود خودروهای مسافران و گردشگران به این روستا ، ممنوع میباشد . در نتیجه ، خودرو را در نزدیکی نگهبانی روستا ، پارک کرده و با برداشتن باتون کوهپیمایی ، یک کوله ی یک روزه ی سبک و مقداری خوراکی و آب و پوشیدن کفش و لباس مناسب طبیعتگردی به سوی روستا به راه میافتیم .

از نگهبان ، مسافت پیاده روی تا آبشار کلوگان را میپرسم و میگوید : دو ساعت . به داخل روستا میرویم و از مغازه ی کوچکی ، کمی خوراکی میخریم و از صاحب مغازه هم درباره ی آبشار میپرسیم . میگوید نیم ساعت . باید کنار رودخانه را بگیریم و به راه ، ادامه بدهیم . گویا راه مشخّصی است . رودخانه ، زیبا و پرآب است . در بخش کوتاهی از راه ، کوچه باغ های روستا نیز همراه مان هستند تا این که کاملن از روستا ، بیرون شده و دور میشویم .

پس از نیم ساعت به پلی میرسیم که به نام یک جان باخته ی جنگ ، نام گذاری شده است . از پل گذر کرده و بدان سوی رود میرویم . پس از پیمودن مسافتی ، باز هم به یک پل دیگر میرسیم که از نخستین پل ، باریک تر است . از آن هم میگذریم . در راه ، چند کوهپیما را هم میبینیم و از درستی راه ، اطمینان به دست میآوریم . از پل سوم هم که یک تخته چوب با یک دسته ی چوبی برای حفاظت هست نیز میگذریم .

پس از این پل به یک دشت زیبا و چشمنواز میرسیم و از کنار یک چشمه ی گوارا هم میگذریم . البتّه مقداری از آب آن هم میآشامیم ؛ واقعن دلچسب است . راه ، کاملن مشخّص و پاکوب است . پس از گذشت یک ساعت و بیست دقیقه به جایی میرسیم که شاخه ی پرآب دیگری از سمت چپ ، وارد رود اصلی میشود . آبشار از همین جا ، قابل دیدن است . پس به سمت راست میرویم و پس از ده دقیقه به پای آبشار زیبای کلوگان میرسیم . آبشاری پرآب که از روی تخته سنگ صیقلی بزرگی به پایین میریزد .

تا حوضچه ی آبشار ، بالا میرویم . میخواهم به نخستین طبقه ی آبشار بروم ؛ ولی سنگ ها ، کاملن لیز و خطرناک هستند . پس حذر میکنم . عکس ها و فیلم های خوبی میگیریم و ناهار خوش مزه ای را در کنار آبشار ، نوش جان مینماییم .

سپس سری هم به خانه ی رضاشاه میزنیم که در تهران ، خیابان سپه ، قرار دارد ؛ همانند دوازده سال پیش که آمده بودم ، بسته بود و کسی در خانه نبود .