منطقه ی ییلاقی آلانگان

منطقه ی ییلاقی آلانگان

در شمالی ترین نقطه ی استان قزوین ، اون جایی که دیگه راه خودرویی هم نداره ، منطقه ی ییلاقی زیبایی هست که بهترین جا برای گریز از گرمای فصل تابستان و پناه بردن به طبیعت هست . این منطقه ، آلانگان ، نام داره و در نزدیکی روستای اُواتره ؛ اما برای رسیدن به آلانگان ، باید حتمن راهنمای محلّی بگیریم . چون راه رو بلد نیستیم و طبیعت زیبا رو با همه ی زیبایی هاش ، به وقتش وحشی هم میدونیم . پس باید با یک راه بلد ، هم گام بشیم .

از طریق دوست خوبم ، آقای میثم پیکانی که خودش از ساکنین الموت هست با آقای حسین اکبرنژاد ، آشنا میشم و پس از ردیف کردن قرارها ، سر ساعت 4 بامداد آدینه ، چهاردهم خرداد با هم راهی بچه های هم سفر به سمت انتهائی ترین نقطه ی شمالی الموت به نام روستای نرمیلات به راه میافتیم . البته در روستای گرمارود ، با حسین آقا ، قرار دیدار داریم که ایشون با خودروی خودش و ما هم جداگانه از گرمارود به نرمیلات میریم .

در نرمیلات که از روستاهای زیبا و دست نخورده ی الموت در کنار دینه رود هست ، خودروها رو پارک میکنیم و با برداشتن ابزار ، خوراکی ها و نوشیدنی ها ، هم گام با بچه ها از کناره ی دینه رود ، به سمت آلانگان ، راهی میشیم . راهیست بسیار زیبا و دلبرانه که در بیش تر جاها مجبوریم از درون رودخانه بگذریم با آبی سرد و خروشان . هر از چندگاهی به استراحت میایستیم و در جایی زیبا و در کنار رودخانه ، ناشتایی را میخوریم .

مسیر ، آن قدر متنوع و زیباست که در نمی یابیم که چگونه 4 ساعت را پیموده ایم . پس از 4 ساعت ، از راهی پاکوب در کناره ی سمت راست رودخانه ، بالا میرویم و مسیری سربالایی را که کوتاه است و از میان یک دشت میگذرد ، میپیماییم تا به آلانگان میرسیم ؛ آلانگان ، ییلاقی است با چند خانه ی چوبی و کاه گلی که سه نفر در آن جا هستند . برای ناهار و کمی استراحت به درون یک کلبه ی چوبی میرویم و ناهار را میخوریم .

آب آلانگان از یک چشمه ی پرآب و گوارا ، فراهم میشود و ساکنان ، سبزیجاتی را برای مصرف خود کاشته اند . منطقه ی بسیار زیباییست که به رودخانه ی دینه رود هم مشرف است .