خاتمی را دیدم …

  عید غدیر امسال با اعیاد غدیر همه ی سال های گذشته برایم متفاوت بود ؛ چرا که در این عید غدیر توانستم با مردی ، دیدار کنم که راه نادرست زندگیم را دگرگون کرد و مرا به جادّه ی پرفراز و نشیب آزادی و آزادی خواهی ، رهنمون شد .

  آری ، سیّدمحمّد خاتمی …

  عید غدیر با راهنمایی دوست خوبم ، محمّدامین رادمند ، برای دیدار با سیّد خندان ، راهی دفتر وی در خیابان یاسر در تهران شدم . ساعت ، حدود 11 بود که به دفتر رسیدم . حجم گسترده ی جمعیّت ، چشم را خیره میکرد ؛ گویا امسال به دلیل حاکمیّت دولت اعتدال دکترروحانی ، شمار دیدار کنندگان با خاتمی ، نسبت به سال های گذشته ، افزون تر شده است . وارد میشوم و پس از لختی انتظار ، به کنار اتاقی میروم که رئیس جمهور پیشین و محبوب همیشگی در حال سخنرانی است . باورم نمیشود که در فاصله ی اندکی از خاتمی ایستاده ام و به سخنان او درباره ی امام علی و غدیر ، گوش فرامیدهم . همه پای سخنرانی او ، آرام گرفته اند و به چهره ی متفاوت و زیبایش مینگرند .

  پس از پایان سخنرانی ، مردم ، آماده ی روبوسی و دیدار رو در رو با سیّد میشوند . من هم وارد صف مشتاقان میشوم .اصلاً باورم نمیشود که دارم لحظه به لحظه به مردی ، نزدیک میشوم که مرا دگرگون کرد . ولی هم اینک این من هستم و آن ، خاتمی است که رو در روی یک دیگر ایستاده ایم و دستان هم دیگر را به گرمی میفشاریم و من ، بوسه ای بر سورت خوش بو و خوش سیمای او میزنم و به او میگویم :

آقای خاتمی باورم نمیشه که من الآن این جا هستم .

  و آقای خاتمی با همان لبخند دلنشین و همیشگی اش میگوید : باورت بشه پسرم !

  خاتمی را دیدم . همان بود که پیش خود میاندیشیدم ؛ چه میگویم ؟ همان بود ؟ هرگز !! او ، بالاتر از آن چیزی بود که تصوّر میکردم . محافظان و خودش ، یک سره از مردم میخواستند که به هیچ وجه دست بوسی نکنند و این ، یعنی فروتنی . در یک اتاق ساده نشسته بود و همه را به حضور میپذیرفت .

خوش حالم ، بسیار خوش حالم که توانستم محمّد خاتمی را از نزدیک ببینم ……………….